Al een paar dagen voelde ik me off. Had last van geurtjes, beetje misselijk, last van mijn borsten. Mijn hoop was voor het eerst in tijden weer eens hoog.
Normaal gesproken word ik 9 á 10 dagen na de IUI ongesteld. Voorafgaand heb ik dan al 2 dagen buikpijn en afscheiding.
Woensdagochtend op mijn werk... Aan het rekenen.. De IUI is 11 dagen geleden.. Hmmm Pregnyl is nu 7 dagen geleden. Het was een halve ampul, dus als het goed is mag ik testen vandaag. Ik twijfel. Ga ik dat doen?
Ik kom thuis en ik denk; 'ach, fuck it'. Dus ik doe 2 testen. De ene leek toch echt een streepje te hebben. Wel heeeeel heel licht. Dus ik dacht; dit moet de pregnyl nog zijn. Dat kan niet anders. Ik ben echt niet zwanger. Later de dag nog een test gedaan en die was omo-wit. 'Zie je nou wel': dacht ik nog.
Te eigenwijs geweest en donderdagochtend hetzelfde verhaal. Hmmmm zie ik nou wel of niet een streepje. Argghh ik word gek.
Van mezelf mocht ik zaterdag pas weer testen. Ook in verband met een feestje die avond en drank.. ;)
Vrijdagavond. Afscheiding.... 'Noooo ik wist het! Het was de pregnyl'. Wilde verder niet doorzetten.
Huilen,huilen huilen.
Zaterdagochtend (vanmorgen dus) Ik ga naar de wc, niks. Helemaal exited ga ik testen.
Omo wit. Nog witter dan wit. Ik loop naar slaapkamer en ik denk; wat voel ik nou?!
Een vloedgolf aan bloed.
Welja duidelijk genoeg.
Huilen weer, huilen, huilen en huilen.
Ik ga echt kapot van de pijn. Zitten op de bureaustoel lukt me nauwelijks. Tampons, de grootste maat ja, die glijden er zowat uit. Wat een hell.
En zoveel verplichtingen weer. Straks even Oma wegbrengen naar haar zus, dan boodschappen doen en later vanavond een feestje. En morgen komen mijn schoonouders bij ons eten.
Bah. Ik wil me nestelen in bed en niks doen.
Maandagochtend de kliniek maar weer bellen.
Ik twijfel over een eventuele pauze. Deze heeft er echt even ingehakt hoor. Ik kan en wil alleen maar huilen.
Andere kant denk ik; hop hop, kin omhoog en door!
Ik weet het nog niet.
*zucht heel diep*
Op naar ronde 76...
reacties (0)