Deel 5: De eerste resultaten

< Deel 4: De vlokkentest


Ik werk vanuit thuis dus constant aan mijn laptop met mijn GSM naast mij moesten er klanten bellen. Vandaag al een paar keer gebeld door een van ons grootste klanten, dus toen mijn GSM afging zette ik mijn muziek af en wilde opnemen. Maar op het schermpje stond echter de naam van mijn man, nou ja, eigenlijk 'Sweetie'. Het voelde alsof mijn hart stil stond. Hij belt mij nooit tijdens de werkuren. Nooit. Tenzij er iets echt belangrijks is. Het enige dat ik kon bedenken was dat het ziekenhuis gebeld had met de resultaten. Met een bang hart nam ik op na de derde toon.


Het ziekenhuis, dienst genetica, had inderdaad naar hem gebeld. Mijn eerste reactie was dat van ongeloof. Ik had specifiek gevraagd om ons niet te bellen maar een afspraak te maken met onze gynaecoloog zodat we samen het nieuws zouden te horen krijgen. Hij klonk vol emotie, alsof hij zijn tranen moest terugbijten. 


'Er is al een deel van de resultaten binnen. Het resultaat van de drie trisomieën hebben ze al.' Op dat moment stond mijn hart echt stil. Het is zover. Mijn lieve baby'tje heeft een serieuze afwijking. Ik ga hem of haar nooit leren kennen. Dat spookte al twee weken door mijn hoofd maar zag er plots realistischer uit dan ooit. De tranen stonden al in mijn ogen. 


'Het resultaat van die drie is negatief. We zijn er nog niet maar het is toch al een stap in de goede richting.'


Toen kon ik mij niet meer inhouden. Ik heb zitten huilen. Dikke tranen van opluchting. We zijn er zeker nog niet, er kan nog van alles mis zijn en de weg is nog lang maar het zijn al serieuze afwijkingen die mijn kleintje niet heeft. Ik kan niet dankbaarder zijn op dit moment en wil iedereen die aan ons gedacht heeft, alle lieve reacties en privé berichten gestuurd hebben nu al enorm bedanken. Ik hoop dat jullie nog even verder met ons duimen wanneer we de laatste resultaten krijgen deze vrijdag.


De volgende stappen, indien vrijdag nog altijd alles negatief is, is nog een bloedtest om te zien of ik een of andere infectie heb opgelopen die de nekplooi kan verklaren. Daarna is het wachten tot de 20 weken echo om de ingewanden en het hartje te controleren. Ik weet nu al dat de rest van mijn zwangerschap een van twijfel, onzekerheid en zenuwen gaat zijn maar dit nieuws vandaag heeft mijn hart toch al iets verlicht.


1591 x gelezen, 10

reacties (0)


  • Roosje5

    Pfff... wat heftig meid! Maar ik ben wel blij voor jullie dat de eerste resultaten goed zijn! Ik duim voor jullie!!!

  • stama

    Bij een jongetje mag de nekplooi een ietsje dikker zijn. Veel sterkte met het wachten op de rest van de uitslagen en dan is de 20 weken echo weer spannend....

  • Ram2012

    Pfff krijg meteen een deja-vu naar afgelopen september, nadat bij de 20-weken echo bleek dat er iets mis was met ons kindje. De onzekerheid, niet wetende waar je aan toe bent, de punctie, alles. Helaas is het met ons kleine meisje niet goed gekomen, ik hoop ontzettend voor jullie dat jullie straks toch goed nieuws mogen ontvangen. Ik leef ontzettend met jullie mee! Sterkte!

  • Si78

    Elke positieve stap is er eentje en ik vind dit echt fantastisch nieuws! Ik ben echt heel blij voor jullie en uiteraard blijf ik doorduimen voor een zeer goede afloop. Ik heb er vertrouwen in, ik hoop jullie ook!

    Dikke knuf en kus xxx

  • Caroline27

    Pff dat is een opluchting ik hoop dat derest ook goed mag zijn . En daarna is afwachten naar 20 weken echo ik duim zo voor jullie dat alles goed mag zijn. Want dit zijn wel stress weken en hoop zo dat jullie een gezonde baby krijgen. Xxx