Wat er aan de hand is... (depressie)

Hey allemaal,


Ik ben een tijdje stil geweest en dat is met een reden. Dit is heel offtopic dat weet ik, dus als jullie het liever niet lezen hoeft dat natuurlijk niet, maar ik dacht dat iemand het misschien wel wou lezen en als dat niet zo is, dan schrijf ik het toch eens van me af.


Dus we vallen met de deur in huis, ik heb een depressie. ( ja ik ben naar de dokter en psycholoog geweest)
En je kan er zelf niets aan doen, het is een ziekte maar dan mentaal en niet fysiek. Je denkt niet zomaar eens van hé ik wil me slecht gaan voelen. Veel mensen denken dat je het allemaal zelf in de hand hebt, maar dat is niet zo.
Het kruipt in je zonder dat je het eerst beseft, je voelt je niet fijn, maar dat wijt je aan een slechte dag, morgen gaat wel beter zijn... maar morgen is niet beter, morgen is weer een slechte dag... en zo gaat dat door en door. Ik zei dat het aan de stress lag die ik nog had van de examens etc. en dat zal wel invloed gehad hebben, maar het zijn zoveel dingen die samenkomen.


Ik weet dat dit wss een klaagblog is, maar ik wil zo graag mijn gevoelens uitleggen. Ja dat doe ik ook bij een psychologe, maar ik weet niet... het voelde juist om dit ook te doen.


Ik weet dat ik een goed leven heb, ik heb een lieve vriend, mijn studies gaan wel okay, we dromen en plannen reizen enzo, ik schiet niets tekort en dat weet ik! Maar toch voel ik me zo, ik heb een leven om gelukkig om te zijn, maar het lukt me niet. 
Ik moet ook toegeven dat ik het heel erg zwaar vind nu om naar mijn leven te kijken, want het voelt alsof ik niet dankbaar genoeg ben voor de mensen en de dingen die ik heb. Ik voel me zo alleen ook al heb ik mensen om me heen, maar het lijkt of ik in een bubbel zit en niemand, zelfs mijn vriend niet, geraakt bij me.
Elke ochtend sta ik op met het idee dat ik deze keer de dag wel goed doorkom, en keer op keer faal ik. 


Mijn vriend geeft me niet op, ikzelf ga ook vechten om hierboven te geraken. 
Ik wil hiertegen vechten, mijn vriend helpt me hierin en ik kom hierboven op, dat moet wel. Maar eerlijk waar, het is zo lastig...


Ik heb al eens een depressie gehad, kort na mijn eetprobleem en als ik daarop terugkijk, weet ik dat ik nu nog een lange weg voor me heb, maar ik geraak er wel toch? Het lukte me toen ook...


Liefs 

643 x gelezen, 2

In Overig

reacties (0)


  • irenedee

    Ik heb helaas ook zeker 3 keer te kampen gehad met een depressie. De laatste keer was het zwaarste in 2012-2013. Het was zelfs zo erg dat ik aan de medicatie moest: naast kalmeermiddelen moest ik aan de antidepressiva. Ik hoop voor je dat dat niet hoeft, want het is troep en ik werd er heel erg misselijk van en at al zo weinig. Maar de scherpste emoties vlakten wel af en de nachtelijke huilbuien en vreselijke gedachten ebten weg. Toen ik onverwacht zwanger bleek van mijn derde stopte ik onmiddellijk met de pillen. Bij het ziekenhuis moest ik wel naar een zgn POP-poli. Lang bleef ik klachtenvrij, wel sombere dagen aan het eind van de zwangerschap. Zo hield ik wel in de gaten dat de dagen geen weken, maanden achter elkaar werden. De staart ervan was wel venijnig en de laatste naschok bleek rond mei 2015. Bedenk dat een depressie niet een kortdurende ziekte is, het kan ook een komen en gaan zijn. Het proces van herstel kan maanden of zelfs jaren duren. Met goede perioden. Wellicht kan schrijven je ook helpen (logboek, gedichten, oid ) Heel veel sterkte xxx

  • Sharon

    Het belangrijkste is je te realiseren dat als je hier (zoals ik het lees) gevoelig voor bent vaker in kan geraken als je niet de juiste hulp krijgt. Zorg dat je goed uit zoekt of laat zoeken waar de bron ligt alvorens je overal mee instemt.

  • mijn~meisje

    lastig zeg! Goed dat je je problemen hebt onderkent. Dat is je eerste stap richting genezing. Als het niet lukt met deze psycholoog kan je altijd zoeken naar een ander. Maar verder een behandeling heeft tijd nodig. Ook hiervoor. Helaas kan het dus best even duren voor de behandeling weer aanslaat. Wat voor mij enorm goed heeft geholpen is echt kijken wat werkt voor mij. Wat kan ik wel dragen en wat kan ik niet dragen op een dag. Verder om mijn passiviteit te doorbreken moest ik elke dag iets doen. Was soms erg moeilijk maar dan was ik iig wel bezig. Ook mocht ik elke dag iets doen wat ik leuk vond. Verder beweging, dit zorgt er namelijk voor dat er goede hormonen aan gemaakt worden. Deze 3 dingen op een dag doen vond ik soms al enorm zwaar. Soms, als ik een zware dag had dan deed ik 2 dingen of soms 1 ding en heel soms niets. Maar dan merkte ik wel dat het nog weer moeilijker was daarna weer te beginnen. Verder weer niet te streng voor jezelf. En kijk vooral naar de dingen die wel goed gaan. Als is het maar iets kleins of simpels. Je hebt vanmorgen wel je kleren aangetrokken. Bent lekker gaan ontbijten of zo. Kijk wat werkt voor jou. Zelf ben ik nu ook heel hard aan het werk om te werken aan me zelf beeld en zelf waarde. Ik moet er na toe dat ik het mezelf waard vind. Dat ik kan zeggen, ik ben het waard, ik mag er zijn etc. Verder heel veel sterkte! en ja ook op deze site is hiervoor ruimte

  • mama-van-E.J.M

    Sterkte!en ik hoop dat veel mensen je met liefde omringen en willen helpen (praktisch zoals koken/schoonmaken) ik ken je moeite ik heb ook n burnout gehad in 2011 een flinke. En nu ben ik n krachtige vrouw met lieve man en twee kindjes

  • S.-v.-D.

    Heel herkenbaar die gevoelens. Afgelopen winter zat ik in een diepe depressie en heb ik veel therapie gehad. Nog steeds voel ik me regelmatig heel rot, maar ik kan wel wat meer genieten. Ook ik zeg vaak, ik heb een man, kindje, leuk huis, ben zwanger. Er is niets mis met dat alles maar ik voel me zo rot, ongelukkig en eenzaam. S ochtends kon/kan ik huilen omdat er weer een dag is waar ik doorheen moet zien te komen. Ik hoop dat je hulp heb en er doorheen komt meid.

  • Mamasmoppekes♥️

    Sterkte meid! Ik heb zelf ook in een depressie gezeten en gelukkig met de goede hulp en personen kom je er wel ik ben er toen ook door gekomen en ik hoop jij ook meid! Liefs

  • Mamaatjexx

    Wat vervelend voor je!! Snap dat het lastig is!