Hallo allemaal,

mijn dochter van 3,5 heeft inmiddels dagelijks woedeaanvallen als iets niet mag of we haar helpen met iets of een of andere reden.
Het begon toen ze twee was met af en toe, inmiddels is het dagelijks. Vandaag wilde ze zich niet aankleden en uiteindelijk in haar slaapzak van de trap af. Dat is gevaarlijk dus deed ik de slaapzak uit. Zij vocht daartegen en ik vind zoiets onzettend vervelend, maar het mag niet.
UIteindelijk heeft mijn man haar pyama uit en kleren aan gedaan. Dat was ook een gevecht. Mijn andere dochter zit dan ondertussen met een huilende moeder aan tafel. Woensdag was ik een uur te laat op mn werk en vandaag moet ik een toespraak houden voor 350 mensen en een mooi feestje maken voor alle afgestudeerden. Ik heb daar echt geen zin meer in. Ik baal hier zo van. Ik dacht ze groeit er wel overheen. Wij zijn echt geen ouders waar altijd alles mag en die pas vanaf 3 jaar gaan opvoeden. Als ze niet boos is is ze een heel sociaal kind. Ik heb met kinderen met handicaps gewerkt en ik denk niet dat er echt wat mis met haar is, maar het houd een keer op. Ik heb met mijn eerste zwangerschap een post-natale depressie gehad en ik voel me de laatste weken ook vaak enorm gedeprimeerd. Ik weet dat het deze keer niet aan mijn hormonen ligt.
Ik weet gewoon niet hoe we dit kunnen oplossen. Dit is voor niemand leuk ook niet voor haar.
Heeft iemand tips?
alvast Bedankt!

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A


reacties (13)    Verversen


  • jinde

  • jinde

    @Daarja, bedankt voor je antwoord. Ik probeer die tactiek regelmatig, maar het lukt meestal niet. Het eerste half uur blijf ik wel rustig, maar op een gegeven moment niet meer.
    We proberen ook vaak grapjes te maken of absurde dingen te doen waarom ze moet lachen om het te doorbreken.
    Ze kan het makkelijk een uur volhouden. En ze is dan ook echt boos en verdrietig. Ik zie het verschil heel duidelijk.
    Ik praat meestal achteraf met haar als ze rustig is. Niet alles wat ze wil mag of kan.

    Succes met je stiefzoon!

  • nurfke

    En gewoon zonder emotie zeggen: doe eens normaal, dit wil ik niet zien, ik kom wel weer als je niet meer huilt of schreeuwt. En dan weg lopen.

    Als ze blijft schreeuwen zou ik na een tijdje terug lopen en vragen of ze nu dingen op een normale toon kan zeggen...

    Ik weet niet wat je al geprobeerd hebt natuurlijk, maar ik denk dat ze volledig macht heeft om tekeer te gaan en mama daarmee aan het huilen te krijgen voor de ogen van de andere dochter, op deze manier moet ze geen aandacht krijgen hoor!

    Heel veel succes. Misschieb is video home training iets voor jullie, en misschien voor jezelf ook hulp??

  • meisje4

    ik lees even mee mijn dochter van bijna 8 en mijn zoon van 2.5 hebben namelijk ook woeden aanvallen extreem

  • lijsterbes

    Ik blijf zo goed mogelijk rustig. Mijn zoon is praktisch 5 en krijgt nog driftbuien. Die begonnen met anderhalf en had toch verwacht dat ze inmiddels over zouden zijn. Hij wordt vooral boos als hij straf krijgt en soms wanneer hij zijn zin niet krijgt. Ik zeg altijd je mag boos zijn en als er veel lawaai bij komt dan breng ik hem naar zn kamer. En zeg ik je kunt uitrazen en wanneer je weer rustig bent kom ik met je praten. Als hij dan rustig is accepteert hij wel dat hij zijn zin niet krijgt of de straf, gewoon een time out, maar blijkbaar voor hem heel heftig, heeft gekregen. Ik word er soms moedeloos van, een keer per dag kan ik nog aan maar soms wel 10 keer of meer. Dan is mijn geduld op maar er zit niks anders op. Dit werkt tot nog toe het beste maar omdat hij ouder wordt en nog wat andere probleempjes heeft wordt hij onderzocht en waarschijnlijk krijg ik nog betere handvaten. Bijvoorbeeld hoe ga ik ermee om in de winkel??? Of op verjaardagen? Sterkte hopelijk komt bij jullie de fase rond de schoolleeftijd ten einde.

  • Mamabear3

    Als mijn zoon (wel een diagnose) zo'n bui heeft, geef ik hem de keuze: of nu aankleden of in de slaapzak naar school / of nu brood/pap als ontbijt of zonder ontbijt naar school / etc. Ook maak ik duidelijk welke consequenties zijn keuzes hebben. Bijv: ik denk dat als je een korte broek aan doet, dat je het dan koud gaat krijgen en ik denk dat als je de lange broek aan doet, dat je het dan lekker warm zult hebben. Wat wil je aan? Of: als je in je slaapzak naar school gaat, denk ik dat de andere kinderen dat wel gek zullen vinden. Wat wil je aan? Of: als je je broodje/pap eet, dan heb je straks een lekker gevoel in je buik. Maar als je zonder eten naar school gaat, zul je misschien wel honger hebben straks. Wat wil je eten? Hij kiest wel eens voor zijn eerste keuze (bijvoorbeeld korte broek) en merkt dan dat het inderdaad koud is. Zo leer ik hem dat ik dingen niet zeg of wil om hem te plagen, maar om hem te helpen. Hij kan dat dan ook beamen en zo is het geleidelijk aan steeds makkelijker geworden.

    Is dat iets wat nog zou kunnen werken bij jullie?

  • Barbamammie79

    Uit interesse: laat je hem dan ook echt in zijn slaapzak naar school gaan? Als je een kind die keuze geeft kan hij die natuurlijk kiezen ... en dan?

  • Mamabear3

    Mijne heeft geen slaapzak het was een voorbeeld uit het verhaal hierboven
    Maar hij heeft wel eens in pyjama buiten gestaan en toen toch maar bedacht dat hij wel kleren wilde.
    Ik ben ook niet boos op zo'n moment hoor. Maar een keuze is inderdaad een keuze. En hij mag er ook op terug komen natuurlijk

  • jinde

    @Daarja, bedankt voor je antwoord. Ik probeer die tactiek regelmatig, maar het lukt meestal niet. Het eerste half uur blijf ik wel rustig, maar op een gegeven moment niet meer.
    We proberen ook vaak grapjes te maken of absurde dingen te doen waarom ze moet lachen om het te doorbreken.
    Ze kan het makkelijk een uur volhouden. En ze is dan ook echt boos en verdrietig. Ik zie het verschil heel duidelijk.
    Ik praat meestal achteraf met haar als ze rustig is. Niet alles wat ze wil mag of kan.

    Succes met je stiefzoon!

  • jinde

    Hallo Mamavan D-D bedankt voor je antwoord. De slaapzak is maar een voorbeeld. Soms kan ik er achter komen wat ze wil en kan het ook, maar soms kan het gewoon niet. Kleding kiezen is op zich geen probleem, maar ze weigert zich aan te kleden. Maar het gaat ook soms erover dat haar zus praat als het haar niet uitkomt, dat ze een toetje wil bij het ontbijt. Dat ze naar de overbuurman wil kijken.etc etc.

    Ze mogen een hoop kiezen, maar als het gevaarlijk wordt of er gewoon geweigert wordt zich aan te kleden houd het een keer op.

  • MamavanD-D

    Ik snap je. Maar mijn dochter door verleden veel gedrags problemen had wel 20 extreme woede aanvallen op een dag soms wel 4 uur lang.. En nu 1 x per week misschien 1 bui en niet heftig meer.. ik ben heel duidelijk en direct wat niet kan kan niet maar veel laat ik haar zelf ontdekken leren en meebepalen en dat scheelt heel veel buien en ja laatst stond ze bijna in pyama op school tcha ze besefte buiten al dat toch nier was ze wou en ik niet zomaar zeg ze zich aan moet kleden. Ook probeer ik wel uit te leggen waarom ik zeg wat ik zeg. Maar ja als ze eigenwijs blijft dan merkt ze he t zelf snel genoeg.. gaat met vallen en opstaan. Ook helpt een emotie kaart soms wel. Een rode smilie oranje en groene en dan vragen naar welke kleur ze zich voelen en dan proberen waarom of en hoe kan mama jou je weer groen laten voelen.. het is heel erg zoeken wat per kind werk. Dochter bijvoorbeeld ja het beste even afkoelen alleen op haar kamertje waar zij zich rustig en zich zelf voelt. Zoon kan je beter op een stoel of trap zetten en hoeft eigenlijk nooit.
    Dochter is stemverhefen vaak duidelijk grens berijkt is.. Zoon kan je het meestal vriendelijk verzoeken...

  • Aoeth

    Het klinkt heel erg bekend voor me. Ik heb zo een zoontje die heel makkelijk snel boos wordt en dan de boel bij elkaar gilt, weigert, met deuren van kasten gaat slaan enzo.
    Het helpt inderdaad als ik erachter kom wat hij wil. Wil hij geen kleren aan omdat zijn slaapzak lekker warm is. Mijn knul heeft bv een hekel aan aankleden omdat de kleding of koud is of omdat hij gestoord wordt in wat hij aan het doen is. Dus op voorhand kleren op de verwarming leggen helpt. Hij kleedt zich dan ook snel aan omdat de kleding anders koud word.

    Maar soms kom je er inderdaad niet achter, erg frustrerend. Ik ga dan met hem gewoon in zijn kamer zitten en we komen er pas uit als hij weer rustig is. Werkt enkel als ik me niet opgejaagd of gestreseerd voel, anders is het voor mij geen optie.

    Als het echt gedaan moet worden zoals tanden poetsen ofzo, neem ik hem in een houdgreep.
    Of als hij geen jas wil aandoen, dan gaat hij maar zonder jas of schoenen.
    Zo heeft hij ook een keer in pyjama op straat gestaan.

    Het blijft wel zoeken vind ik, ze zijn erg vindingrijk. Hij wisselt dan ook snel en makkelijk van tactiek.
    Zoals nu als hij naar school moet en niet wil gaat hij op de grond liggen en beweegt niet meer. Ik ben wat minder mobiel nu omdat ik 6 maanden zwanger ben; Dus daar maakt hij handig gebruik van.

    Wat er verder ook werkt, is op voorhand duidelijk zeggen wat ik wil en hoe hij er voordeel bij heeft.
    Of hem een alternatief aanbieden. Hij begrijpt nu ook oorzaak en gevolg, dus daar kan ik hem ook wel mee overhalen.

    Soms werkt het, soms ook niet

    Hij is ondertussen vier, en het is al wel beter dan voorheen, nu komt het meer met vlagen en fases dan alle dagen.

  • MamavanD-D

    Hier werk duidelijk en direct zijn maar ook proberen te praten proberen er achter te komen waarom ze iets welnof niet wil. En kijken wat ze zelf kan gewoon laten proberen. En leren als het niet lukt hulpvragen altijd kan en je dan helpt. Hier mag ik geen van de 2 aankleden en kleding kiezen doen we samen met hun eigen mening mee genomen ik zeg wat voor kleding zin kiezen dan welke het word in de soort ik zeg zijn 3.5 en 5 en dochter vanaf 2 zich zelf aankleden en zoon vanaf 3. Als ze hulp willen vragen ze het wel. Enige ik dan bepaal is dus wat voor soort en er op eigenkamers aangekleed word. Veel mee laten denken gevoel geven hun mening er toe doet. Maar wel.zorgen het in jou straatje past dus hun antwoord a keuze niet fout kan zijn.

  • daarja

    Wat vervelend voor jullie zeg!
    Ik heb gisteren een gesprek gehad met de therapeut van mijn stiefzoon.
    Hij heeft ook heel snel en extreme driftbuien( hij wordt volgende week 8).

    Wij kregen als tips mee dat als je iets wil/niet wil van je kind dit niet direct te zeggen maar eerst te gaan levelen.

    Dus ipv, nee je slaapzak moet uit.
    naast haar te gaan zitten op ooghoogten, en eerst even te kletsen over dat wat je wilt, lekker warm is je slaap zak he, mama vindt hem ook heel mooi je slaapt er vast lekker in, maar we moeten wel kleertjes aan gaan doen want we moeten zo aan tafel. Ga je mee je kleertjes aan doen.

    Wij moeten deze tactiek nu gaan uitproberen maar misschien heb je er iets aan. Oow en als ze dan toch boos drijgt te worden, rustig blijven ( oow god weer zo een mens die dat zegt) en kort maar duidelijk zeggen, Mama wil niet dat je zo boos doet en je slaapzak gaat uit doen. Niets meer en niets minder en alleen dit blijft herhalen. Kost even heel veel energie en tijd maar werpt uiteindelijk zijn vruchten wel af.
    Kids nemen vooral een loopje met je als je emotioneel/moe bent. Onbewust versterkt dit hun negatieve gedrag.

    Lang verhaal maar hoop dat je er iets aan hebt!

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50