Ik heb vriendinnen en kennissen waarbij het zwangerworden niet zomaar lukt. 1 ervan loopt al in het ziekenhuis onder toezicht van specialisten (IUI). Ik wil ze uiteraard steunen en ben onwijs betrokken. Ik heb kaartjes gestuurd toen ze naar het ziekenhuis moest. Daarnaast hebben we het in de vriendengroep regelmatig over dit onderwerp, ze begint er zelf over.
Mijn man zegt dat ik er niet zoveel over moet vragen en ze met rust moet laten. Ik zou zelf ook gek worden als ik "er even niet aan wil denken" en vervolgens krijg ik een kaart met "hoop dat je snel zwanger wordt".
Ik zou graag willen weten van dames waarbij het allemaal niet opschoot om zwanger te worden: wat vond je prettig om van je vriendinnen te horen/zien?!
vraag het haar zelf. Dan weet je het zeker! Elk persoon is namelijk anders. Als ze er zelf ook heel veel over praat en dat graag doet is de kans groot dat ze het gewoon heel fijn vind.
1 van mijn beste vriendinnen heeft haar zoontje verloren met 42 weken zwangerschap toen ik zelf ook hoog zwanger was. mijn dochter word inmiddels over een ruime maand 5 en zij is gelukkig nu ook weer zwanger 30 weken! en alles gaat tot nu toe goed. ik ben zo ontzettend blij voor haar. leef ook echt met haar mee.
maar het is wel een hele tijd erg pijnlijk geweest. want haar baby was overleden terwijl ik 2 gezonde kids heb mogen krijgen. en het heeft ruim 4 jaar geduurd voordat ze weer zwanger heeft kunnen worden. wij hebben er gelukkig wel altijd heel openlijk over kunnen praten.
en niks over zeggen kun je ergens niet maken want het is wel iets wat veel invloed heeft in het leven van jou'n vriendin. maar kaartjes sturen en iedere keer vragen hoe het er nu voor staat is ook niet leuk omdat het erg confronterend kan zijn. ik denk dat je het beste gewoon eens met je vriendin kunt gaan praten. vertel haar hoe je je voelt en vraag wat zij fijn en niet fijn vind. zolang je het haar niet vraagt zou je ook niet weten wat zij ervan vind en blijf je je er misschien wel onzeker over voelen.
Dat is erg moeilijk.. Je wil wel dat mensen er rekening mee houden, en zo afentoe eens naar vragen maar ook weer niet elke keer over beginnen. Het is en blijft een moeilijk iets en het is ook maar net op welk moment in je cyclus.. Als ik net ongesteld Werd had ik echt de pest erin en wilde ik er niks van weten.. Ik kon alleen goed praten met mensen die hetzelfde meemaken want een ander snapte dat toch niet.
Wat fijn dat je zo betrokken bent bij je vriendin en met haar meeleeft. Volgens mij kunnen jullie goed met elkaar praten, ook over de struggles die bij het leven horen. Ik zou haar dan ook vragen of het zo okay voor haar is, of dat ze het er liever alleen over heeft wanneer ze er zelf over begint. Voor mijn gevoel zit je vriend ernaast en doe je er goed aan regelmatig te vragen. Of laat ik voor mezelf speken: ik heb het met reden aan een paar vrienden verteld, zodat ik er steun aan kan hebben. Ik vind het fijn dat mensen aan me denken en met me meebewegen. Een teveel aan vragen stoort me totaal niet, ik vind het fijn dat ze zich zo proberen te verplaatsen in mijn situatie. Wij zijn nu ruim een half jaar bezig met een ICSI-traject en ik merk dat het nu voor sommige vrienden lastiger wordt. Ik krijg minder hoe-gaat-het-vragen. Misschien omdat ze me niet willen confronteren met de teleurstellingen? Misschien dat de nieuwigheid eraf is? Geen idee, maar van een aantal vrienden lijkt de interesse weg te zijn, terwijl voor mij de steun met de poging belangrijker wordt. Zo zal het voor iedereen misschien een beetje anders zijn. Maar in ieder geval; ga op je eigen gevoel af, vraag het haar en ga niet voor haar denken (zoals je vriend een beetje doet nu).
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (7) Verversen