Met een 2jarige peuterpuber gaan wandelen...hoe doen jullie dat? Ze is echt te groot om steeds in die buggy te zitten, maar met haar wandelen is dus een gevecht. Ze wil altijd andere kant op, schreeuwt en laat zich vallen als ze handje moet geven. Het gaat gewoon niet! En al zeker niet als ik ook de kleinste bij heb in wandelwagen. Bij mijn oudste ging dat heel vlot op die leeftijd. Maar mijn 2e is extreem koppig... Ik ben met haar al met zo n gordeltje en riempje vastgemaakt aan wandelwagen gaan wandelen en dat ging heel vlot, maar daar voel ik mij dan niet zo goed bij.

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A


reacties (14)    Verversen


  • Jil78

    Mijn zoontje was destijds ook zo'n peuterpuber die niet wilde lopen en omdat ik ook nog een kleiner kind had, had ik een duobuggy. Ook hadden wij een tuigje omdat ook hij niet aan de hand wilde lopen (of weg liep). Ik had op een gegeven moment geen eens meer zin om te wandelen omdat het zo'n strijd was. De jongste is trouwens heel makkelijk, die wil meestal overal wel mee naartoe maar mijn oudste heeft nog steeds een hekel aan lopen.

  • Mammavan2meisjes

    Wij hebben voor de oudste (1,5 jaar) een driewieler gekocht. Nu wordt ze nog lekker met de stok er aan vast vooruit geduwd, maar straks als ze er zelf op kan fietsen, en haar zusje in de wagen ligt, kan ze lekker zelf vooruit. Een loopfiets vind ze ook geweldig, en anders nemen we haar poppenwagen mee, kan ze daar achter aan huppelen! :) Gelukkig luistert ze (tot nu toe haha) wel erg goed, als ik zeg stop,, stopt ze ook meteen. Zelf had ik vroeger blijkbaar ook een tuigje ( met dank aan mijn oudere zussen omdat zij altijd weg liepen en mijn moeder dat bij mij niet wilde haha), en ook dat is een goede optie.

  • MemLB

    Ik heb bij onze jongste ook een periode een riempje gebruikt. Het voelde voor mij in het begin ook niet goed, maar daar heb ik me overheen gezet. Verstandelijk wist ik dat dit de beste oplossing was en ook mijn dochter zelf leek er geen problemen mee te hebben.

  • mijn~meisje

    mijn oplossing zou zijn zo'n tuigje. Dan kunnen ze zelf lopen, hoeven ze niet aan de hand en zijn de veilig! Dan heb je dus een tevreden kind! Hoeveel meer voordelen wil je nog? Waarom moeilijk doen als de oplossing zo makkelijk is! Ik had voor mijn dochter al een tuigje gekocht voor dat ze kon lopen. Maar uiteindelijk bleef ze altijd in een straal van 1 meter bij me en is ze nog nooit bij me weg gelopen of de straat op dus we hebben hem nooit hoeven te gebruiken.
    Uit eindelijk heb je maar 3 mogelijkheden. In de wagen, aan de hand of aan een tuigje. Gezien los dus niet gaat. Ik zeg altijd liever een veilig en vrolijk kind met een tuigje dan een krijzend kind in de wagen of door 'los' lopen onder de auto

  • hienbabytie

    Volgens mij doe je het heel goed. Ze is gewoon haar grenzen aan het verkennen. En als dat riempje helpt, nou klaar!
    Verder wel eens aan een loopfiets gedacht?

  • nog-even!

    Dat gevoel zou ik dan maar negeren en je eigen oplossing gebruiken. Daar krijgt ze echt niks van. En blijkbaar heeft zij behoefte aan grenzen (=veiligheid). Als een goreltje haar dat geeft, zou daar gewoon gebruik van maken.

  • rlyblue

    Hier ook zo één. De regel is dat hij zelf mag lopen, zolang hij bij ons blijft en naar ons luistert. Doet hij dat niet dan gaat hij in de kinderwagen, en dan interesseert die schreeuwpartij me helemaal niets.
    Ik doe mijn best het interessant voor hem te houden. Zo had hij een fase dat hij alles in de prullenbak wilde gooien dus toen ik met hem ging winkelen mocht hij steeds een stukje papier in de volgende prullenbak gaan gooien. Dat ging goed, maar was wel vermoeiend omdat ik steeds actief bezig moest zijn om hem daarvoor te interesseren. Die fase is voorbij dus die truc werkt niet meer. En ik probeer hem terug naar huis te lokken met de belofte dat hij de deur mag gaan open doen of de post mag halen. Maar vaak genoeg werkt het ook niet en heb ik een schreeuwende, schopppende peuter in mijn armen als we bijna thuis zijn omdat hij nog langer buiten wil bljiven. En om hem nu iedere keer om te kopen met een ijsje vind ik ook weer te ver gaan. Dus ik zou zeggen accepteren dat het niet leuk is, blijven oefenen en hopen dat het snel beter gaat.

  • Tiens

    Ben je gelijk lange afstanden aan het nemen dan? M'n oudste is ook zo'n driftkop/eigenwijs geweest toen hij net twee was... Toen heb ik eerst wat kleine afstandjes genomen. Even om het blok, even heen en weer de straat.
    Pas toen hij daarin zichzelf kon bewijzen gingen we steeds een beetje verder. Op een gegeven moment naar het speeltuintje in de straat, bij iemand op bezoek. Het beloond dan ook vanzelf een beetje om iedere keer weer een beetje verder te kunnen gaan.

  • Florien84

    Mijn dochter is bijna 2. Hand vasthouden hoeft ze niet. Ze wilt zelf lopen en dat mag ze. Bij oversteken hou ik haar jasje vast, dan heeft ze even geen keus. Ze luisterd opzicht goed maar doet ze dat niet, dan waarschuw ik 1 keer en daarna gaat ze toch echt in de kinderwagen. Mijn dochter is wel kleiner dan gemiddeld dus zij past er nog makkelijk in.

  • bibi70

    Als hij geen handje wil geven zeg ik dat hij in de wagen moet....en dat werkt nog. Maar als hij eenmaal uit zijn wagen is is het bijna een onmogelijke opgave om hem er weer in te zetten dan maakt hij zichzelf een plank

  • Florien84

    Als je achter ze gaat staan, dan krijg je ze een stuk makkelijker in de wagen.

  • Ria1

    Herken ik al te goed! Doet zij dus ook. Met een hele scene erbij die alle hoofden doet draaien. zucht!

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50