Mijn man en ik verschillen in de wens om het geslacht wel of niet van te voren te weten. Hij geeft duidelijk aan het liever pas met de geboorte te willen weten. En ik wil het graag wel weten omdat ik ontzettend nieuwsgierig ben. Met onze zoon het geprobeerd vol te houden en met 28 weken toen we de pretecho gingen doen had hij alsnog hierin toegegeven. Nu met de tweede gaf hij gelijk aan het nu wel echt een verrassing te willen houden en heb ik hem dat ook beloofd omdat ik vind dat hij immers in mijn wens verleden keer is meegegaan. Nu lijkt het mij ergens ook wel heel erg mooi om het een verrassing te houdeb. Maar ik ben echt zo nieuwsgierig en afgelopen week kwam hij met dat ik het wel moest doen als ik het idee had dat ik dan beter zou kunnen binden als ik het geslacht zou weten. Nu weet ik niet of dat verschil uit maakt en zou ik graag ervaringen willen horen van andere moeders die het een verrassing hielden tot het eind. Vonden jullie het niet moeilijk? Was het extra speciaal om er pas met de bevalling achter te komen? Ik vind dat ik iets beloofd heb en ik wil mij er dan ook aan houden misschien ook om te ervaren hoe dat is, maar zijn vraag had mij wel aan het twijfelen gebracht. Alvast bedankt!
Wij wisten het alledrie niet. Bij de eerste wilde ik het wel weten, maar mijn man niet. Dus niet gedaan. Vooral vanaf ca 30weken was ik wel heel nieuwsgierig. maar we hebben gewoon bewust geen pretecho's gedaan, kom je ook niet in de verleiding. Ik vond het echt superbijzonder om het niet te weten, was er eigenlijk van overtuigd dat ik een meisje zou krijgen, was stomverbaasd dat t een jongen was.
Ook leuk om 'dubbel' namen te bedenken en te fantaseren over wat t zal worden.
Bij de 2 volgenden wilde ik t zelf ook niet meer weten. was echt superspeciaal. Ook weer steeds vanaf ca30weken nieuwsgierigheid bijna niet te houden, maar ja, dan dus geen echo's meer.
Voor het 'binden' maakt het volgens mij echt niet uit. Baby was zo'n deel van mezelf dat ikhet echt niet nodig had om te weten wat het geslacht was daarvoor. Tot de geboorte waren ze gewoon 'kleine frummeltje'
Bij mijn zoon heb ik bij de pretecho het geslacht gevraagd. Dat was mijn eerste zwangerschap en alles was nieuw en ik was nog steeds zo overdonderd dat ik alles tot in de puntjes geregeld wilde hebben. Maar nu ik probeer voor een tweede heb ik besloten mezelf te verrassen. Tuurlijk, ik zal ook super nieuwsgierig zijn wat het gaat worden maar aan de andere kant lijkt het me wel extra speciaal om het te bewaren tot het kindje geboren is. En een extra motivatie om door de weeën heen te komen, want ik wil het nu weten haha.
Ik wist het bij beide niet. Wij wilde het beide niet weten en zagen ook niet de meerwaarde van het wel weten, want wat is leuker dan samen fantaseren over het geslacht, de naam etc. Mensen in de omgeving zeiden bij mijn 1e zwangerschap bijna allemaal dat het een jongen zou worden, niet dus het was en is een meisje. Ook de 2e zwangerschap is een het een verassing geweest tot na de bevalling, ondanks extra echo's. Ik ben iemand die een net geboren baby het liefste neutraal ( wit/beige/grijs etc) kleed dus geen problemen met het eerste pakje etc. de babykamer was wit/grijs/appelgroen en wit/grijs/rood dus unisex. de kinderwagen zwart. Ik zou het meteen weer zo doen, natuurlijk ben je nieuwsgierig maar vooral naar hoe je baby eruit ziet, ik vond het iets heel bijzonders om het dan pas te weten! je hecht je niet minder aan je kind is mijn mening het zo'n mooi wonder!!de jongensnaam is trouwens mee gegaan naar de 2e zwangerschap, maar nooit gebruikt :-)
voor mij persoonlijk is de verrassing groter tijdens de zwangerschap dan na de bevalling. Na de bevalling was ik alleen maar blij dat het er uit was en boeide het mij echt niet of het een jongen of een meisje was. Maar dat is voor iedereen anders. Mijn man wilde het ook niet weten maar gunde mij het pleziertje om het toch te weten,.
Van onze dochters wisten we het niet. Nu zwanger van de derde en heel erg getwijfeld. Maar toch besloten weer te wachten tot de geboorte. Ik vond het super om het niet te weten. Achteraf wisten we de datums al ivm geplande keizersnede. En dat zal nu ook weer. Dus dat gaf wel de doorslag.
Bij de 1e wilden we het beiden weten (ikzelf het ergst denk ik, vriend ging erin mee) ook omdat mijn ouders in NL wonen en ze op tijd de geboorte muisjes op moesten sturen (roze OF blauw dus haha) Bij de 2e was ik ervan overtuigd dat het het andere geslacht was, maar het was weer een jongen, ook hier wilde ik het van tevoren weten, ivm het aanpassen van de wiegbekleding en de muisjes van overzee. Na de 2 jongens (ik was overigens best teleurgesteld - had me altijd als echte meisjesmama gezien en zat ik daar met 2 jongens haha) bleek de 3e een meisje! Als de 2e een meisje was geweest, had ik super graag de 3e een verrassing laten zijn, maar nu we binnenkort gaan proberen voor een 4e krijg ik toch nog mijn verrassing! Een vriendin van me heeft nu 3x een verrassing en 3 jongens, maar zij was na de geboorte best teleurgesteld dat het geen meisje was, omdat ze 'zeker wist' dat het team roze was dit keer. In haar geval had ze dus beter het geslacht kunnen weten, dan had ze zich beter op de komst kunnen voorbereiden.
Je laten verrassen is magisch! Wij hebben ons twee keer laten verrassen en nu gaan we het weer doen. Man wil het eigenlijk wel weten maar ik absoluut niet. Ik wil dat magische momentje na de bevalling weer meemaken! Het is helemaal niet moeilijk , ik koop wat kleren voor beide geslachten en vooral neutrale kleertjes en zo heb je voor beiden wat. Ik raad je aan om het dus niet te weten, puur om de magie
Mijn man en ik hebben hetzelfde 'meningsverschil'. Hij wil het niet weten, ik wel. Bij de oudste heb ik mijn zin gekregen en wisten we het dus wel. Bij de tweede wisten we het geslacht niet. Ik vond het verschrikkelijk om het niet te weten, want ik was ook zo ontzettend nieuwsgierig. Ik was er ook van overtuigd dat het een meisje zou zijn en om eerlijk te zijn had ik ook een voorkeur voor een meisje. Een jongen hadden we namelijk al. Maar toen onze tweede zoon werd geboren was het geen teleurstelling dat het een jongen was hoor. Ik was alleen ontzettend verbaasd. En de liefde en band is even groot als bij de oudste destijds. Ook heb ik maar een blauwe maandag (afgekolfde) borstvoeding gegeven bij de tweede terwijl ik het kolven bij de oudste heel lang vol heb gehouden. Ook daardoor is de band niet minder.
Het is wel zo dat doordat we nu 2 zonen hebben, we het bij een eventueel volgende zwangerschap wel willen weten. Ik wil het dan vooraf weten zodat ik me er eventueel tijdens de zwangerschap alvast op in kan stellen dat een dochter er nooit in zal zitten. Dan moet ik mijn hoop vestigen op toekomstige schoondochters.
Ik wist het echt pas na de geboorte, ik was gelukkig niet echt nieuwsgierig net als m'n man. toen ik aan de gyn vroeg bij de geboorte wat het was, vroeg hij erg verbaasd of we dat nog niet wisten? ik zei nee nog niet, toen mochten we zelf kijken en dat vond ik wel erg speciaal
Wij wisten het ook niet. We waren zo blij dat de bevalling voorbij was, dat na een aantal minuten de gynaecoloog vroeg wat we eigenlijk gekregen hadden Dus toen toch maar even gekeken Tijdens de zwangerschap waren we natuurlijk nieuwsgierig, maar vond de verrassing erg leuk. Zou het bij een volgende ook weer een verrassing laten zijn.
Wij hebben er wel voor gekozen het te weten. Maar denk dat het niet uitmaakt ivm het binden hoor .succes in ieder geval en geniet ervam welke keuze je ook maakt.
Bij beide zwangerschappen wisten we niet wat het zou worden. Bij de tweede hebben we wel even getwijfeld maar er toch voor gekozen om het als verrassing te houden. We hebben er totaal geen spijt van gehad. Fantaseren over het geslacht, namen bedenken. En de tweede was echt een verrassing omdat ik altijd dacht dat ik 2 meisjes zou krijgen dus daar ging van uit maar de tweede werd een prachtige jongen. Het eerste wat ik riep toen hij geboren werd was nu kan ik gaan shoppen
Ik wist het niet bij de eerste. Heerlijk vond ik het! Beetje fantaseren over her geslacht, twee namen verzinnen, bij de geboorte pas de echte jongens of meisjes kleertjes krijgen. Bij de tweede was ik ook echt nieuwsgierig en wilde het graag weten. En toen ik het wist was ik zo teleurgesteld, niet vanwege het geslacht, maar meer van en nu weet ik het. Mocht er ooit nog een derde komen dan wil ik het weer niet weten. Het heeft iets magisch...
Bij de eerste 2 wisten we het niet, bij de derde wel. Ik snap het argument van je man wel. Ik heb het gevoel nu alsof onze jongste al veel langer bij ons is omdat we hem al 'kende' tijdens de zwangerschap. Ook bij de geboorte hees ik hem omhoog en kon ik meteen zijn naam zeggen alsof ik hem al heel lang kende. Wel ff snel checken of ze het goed hadden hahaha. Bij een evt vierde...zou ik even moeten nadenken. Het is allebei leuk. Maar weten wie je bij je draagt vond ik toch wel erg speciaal. Ik heb het met niemand gedeeld behalve mijn man dan. Iedereen had al lang in zn hoofd dat het een jongen zou worden, wij ook voor we het wisten. Maar wij waren de enige die het echt wisten. Al die spulletjes verzamel argumenten waren trouwens voor ons geen reden om het wel of niet te weten. Je hebt snel genoeg alles bij elkaar. Nu we het wel wisten had ik ook uniseks. Heel veel kun je toch niet inrichten met geslachtsgerelateerde spullen toch? Ik niet, mijn moeder staat hier elke week, die kon dan gewoon alles zien liggen. Ik kon wel de meisjesspullen opbergen en de jongensspullen naar voren halen...dat wel.
Nu pas zwanger van derde en ik wil het ook niet weten. Maar begin nu wel schrik te hebben dat ik misschien 'teleurgesteld' ga zijn als ons derde opnieuw een jongen is en dus wat bang dat ik wat moeite ga hbn met de binding. Ik ga die evengoed doodgraag zien, maar er zal toch een moment van 'doeme, toch geen dochter'. Zeker als je dan nog eens al die hormonen in rekening brengt. Het wordt sowieso ons laatste kind en ik zie ook de charme van drie zonen want stiekem echt wel een jongensmama maar toch, zou ook graag weten hoe het is om een dochter te hebben
Herkenbaar. Mijn derde bleek ook een derde zoon. Dat was best even afscheid nemen van het idee ooit een dochter te hebben, ik vond dat heel heftig. Toch is het hebben van drie zoons heerlijk, vooral om hoe leuk ze met elkaar zijn.
Heel herkenbaar en fijn om te lezen. Ik weet niet of deze tweede ook de laatste zal zijn en herken die wens ook wel van het willen weten hoe het is om Mama van een meisje te zijn ongeacht hoe gewenst een zoon ook is
Ik vond het prettig om te weten ivm de spullen.. wat je moest aanschaffen, kon ik t doorgeven of niet aan de volgende. Verder hoefde ik het zelf niet perse te weten, ml wilde t wel weten,dus hebben t gewoon gedaan.. 1e en laatste keer wel voor de fam en vrienden geheim gehouden.. maar mijn voorgevoel klopte zowieso 4x..
je kan t ook op een briefje laten schrijven en het gewoon nog niet openmaken.. en als t echt niet meer lukt kan je dan altijd nog kijken
Toen ik zwanger was van de eerste toen wilde ik het wel graag weten maar mijn man echt echt NIET! Heb het toen speciaal voor hem ook echt niet gedaan. Was ergens ook wel speciaal om het pas te weten na de geboorte. Wat het shoppen betreft vond ik het heel jammer.Vooral ook omdat het de eerste was.Ik kon bijna niks kopen.En dat vond ik wel jammer.
Hoi.. Ik geloof niet dat je je druk hoeft te maken om binding ; ) Je hecht je ten slotte aan een kindje, niet aan aan geslacht. Het is tegenwoordig een luxe dat het kan gelukkig, even kijken ^^ En veel mensen vinden het idd erg prettig het te weten. Ieder voor zich. Ik zou ook voor de verassing gaan! Eentje die je niet zomaar krijgt :D succes..
Hier wist ik het ook bij de eerste, bij deze zwangerschap wil ik ook weer weten. Ik weet niet of je snel je mond voorbij praat maar (ik wel haha) kan je misschien het zelf weten en dat je het je man niet verteld?
Pardon? Hij denkt dat jij je beter kan binden als jij het geslacht weet??? Wat is dat nou weer voor onzin?? Dit snap ik echt niet. Maar goed, ik ben ook een van de weinigen, samen met mijn man natuurlijk, die het geslacht pas wilden weten na de geboorte. Dit was helemaal niet moeilijk, zelfs niet met de extra groeiecho's. Er werd door mijn omgeving vaak genoeg gevist maar iedereen ving bot. Dat gaf juist een kick. Pas het geslacht weten bij de geboorte gaf mij ook een extra boost tijdens de bevalling. Het is de welbekende kers op de taart. Ik raad je dus aan je nieuwsgierigheid in bedwang te houden. Hoe denk je dat jij je gaat voelen als jij toch gaat zwichten? Wees gewoon sterk en geniet straks van het extra bijzondere moment.
Nee, hij had dat ergens gelezen dat er vrouwen zijn die moeite hebben met binden zolang ze het geslacht niet weten. Daarom kwam hij ermee dat als dat voor mij ook gold ik het gewoon moest doen.
1e 2x niet geweten. 1e een zoon en onze 2e een dochter; dat was echt zo'n verrassing! Nu met de 3e wilde vooral ik het wel graag weten. Weten hoe het is om te weten :) Moet zeggen dat ik dit ook wel erg leuk en speciaal vind. Kamertje gelijk in stijl en de babykleertjes van mn dochtertje wassen ipv van beiden. Als ik jou was zal ik voor de verrassing gaan! Dan heb je beiden een keer meegemaakt!
Zelf geen ervaring, was te nieuwsgierig, maar misschien wel een tip ;) Je kan ook aan degene die de echo maakt vragen of ze het op een briefje wil schrijven en in een envelop wil doen, zodat je het niet weet maar mocht je het op ewn gegeven moment wel wille weten
Hier wilden mijn man het niet weten, ik wel.. Baby liet het niet zien uiteindelijk. Dus toch gewacht tot bevalling.. Eerst wel lastig, maar vanaf een week of 30 maakte het eig niet meer uit.. Bevalling vond ik erg speciaal daardoor! Dat moment was zoo mooi.... Zou het graag volgende keer nog eens ''niet weten''
Ik geloof niet dat binding een verschil is met het wel of niet weten van het geslacht. Hier nu voor de tweede keer een verrassing. En ik vind het heel bijzonder om het bij de bevalling pas echt te weten. Tot die tijd kun je nog fantaseren of het een jongen of een meisje is. En hoe mooi als je gevoel juist is geweest :-) En ja, ik ben nu de tweede keer een stuk nieuwsgieriger dan de eerste keer. Maar dat is omdat de eerste keer mn gevoel echt duidelijk zei wat het was en het nu nog wel varieert :-) Maar als het goed is weten we het een dezer dagen :-)
bij onze tweede zoon wouden we het alle twee niet weten, al had ik zelf een duidelijk gevoel wat het zou worden.
Ik vond het niet moeilijk, en keek juist uit de bevalling. Niet wetend of je een meisje of jongetje krijgt geeft toch wel weer wat speciaals bij de bevalling. Ik kan het je persoonlijk aanraden! Lekker dromen over wat je krijgt kan ook heerlijk wezen
De binding met je kindje hangt echt niet af van het weten van het geslacht: ik wist het de eerste twee keer niet en de derde keer wist ik het met 35 weken.... Geen verschil en het was precies even leuk om ons kindje voor het eerst te zien en te leren kennen
En ja, de verassing van het geslacht was een leuke bijzaak bij de bevalling!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (46) Verversen