Mijn man gaat zo naar de dokter hij wil zich laten steriliseren.. Het voelt voor mij helemaal niet ok en ben er erg door van streek.. ( we hebben 4 prachtige kinderen ) dus ik mag zeker niet klagen helaas is er geen plek meer in ons huis en vind het wel belangrijk dat ze allemaal hun eigen plekje hebben in huis! Is het herkenbaar voor andere dat je je zo verdrietig voelde en beetje somber doordat je partner zich ginf laten steriliseren? Of toen je jezelf liet steriliseren? Of toen het voor jullie het laatste kindje was? Hoe hebben jullie het afgesloten? Ik voel me zo dom erbij dat ik me zo raar voel..
Ben nu zwanger van nummer 3 maar hierna is het echt klaar. Ik heb moeilijke zwangerschappen, en vind het straks echt goed zo. En laat me straks graag sterliseren.
Als je achter zoiets niet echt kunt staan... dan denk ik eerlijk gezegd dat je het (nog) niet moet doen. Zo te lezen doen veel mensen het toch zonder er volledig achter te kunnen staan, daar schrik ik eerlijk gezegd een beetje van.
Tja, weet je, vrouwen zitten anders in elkaar dan jullie mannen Ik sta er na deze 5de volledig achter..... Maar toch is het raar dat ik het kinderen krijgen afsluit..... Gewoon nooit meer een baby...... Dat besef is bij een sterilisatie gewoon aanwezig... Tenminste bij de meesten zoals ik lees....... Dus er volledig achter staan en mijn hele gevoel daarbij lijken soms 2 aparte dingen...... Vrouwen, het blijven vreemde wezens, we snappen onszelf vaak niet, haha!
Ik kan me er wel wat bij voorstellen hoor. Hoewel ik degene ben die erop aandring bij mijn man om zich te laten steriliseren, wordt het denk ik toch ook even slikken als hij daadwerkelijk ervoor gaat. Ondanks dat ik heel zeker weet dat ik er klaar mee ben.
Ik ben vorige week bevallen van ons derde kindje. Dit zal ook de laatste zijn en heb er soms ook moeite mee dat ik nooit meer zwanger zal zijn. Mijn man wil zich ook laten stereliseren. Dus dan is het ook zo definitief
Oh meis toch. Kan je man niet nov even wachten? waarom zo een haast? Ik denk dat het beter zou zijn om dat uit te stellen totdat jij er echt 100% achter staat. Nu zit je idd nog vol met hormonen en is dat al zwaar genoeg! Praat er met je man over meis. Ik begrijp je echt zo goed :( voor ons is dit waarschijnlijk ook de laatste geweest maar we maken geen definitieve stappen en moet je eerlijk zeggen dat het me toch wel goed doet, wetend dat het toch niet helemaal definitief is. Vooral nu met deze rothormonen en heimwee naar de zwangerschap toe pffff word er zo gek van!! Meis veel sterkte en ik hoop echt van harte dat je man nog even wacht. Veel liefs
Oh ik herken het hoor! Ik ben nu zwanger van een tweeling en we hebben ook al twee kindjes. De tweeling wordt waarschijnlijk met een geplande keizersnee gehaald en ik laat me dan ook steriliseren. Het is gewoon mooi geweest. Ik ben 5 keer zwanger geweest, 2 miskramen gehad, straks 2 keer een keizersnede. Ook voor mijn lijf is het genoeg. Bovendien is vier kinderen prachtig, maar meer is voor mij en mijn man niet slim. En word ik dit jaar 38. En toch... straks nooit meer zwanger, geen hummeltje meer. Een hele andere fase. Die vast ook hele mooie dingen brengt! Ik denk dat ik me op mijn 65e nog zo voel hoor! Maar het is genoeg.
Ik herken het ook. Mijn man wilde absoluut geen vierde kind meer en wilde zich na de geboorte van onze derde dochter laten steriliseren. Ik wist verstandelijk ook dat het zo goed was en wist ook dat er geen vierde ging komen. Toch kon ik het gevoelsmatig nog niet afsluiten. Ik wilde graag de deur nog even open houden voor een vierde, al was het voornamelijk meer het idee dat het nog niet definitief voorbij was. Mijn man heeft daarom gewacht. Toen onze jongste dochter anderhalf jaar oud was kon ik het gevoelsmatig ook afronden en toen heeft mijn man zich laten steriliseren.
Ik herken het wel hoor. Ben nu zwanger van onze 3de, na een tweeling. Mijn man moest al hard nadenken voor dit 3de kindje, hij is er helemaal zeker van dat dit ons laatste wordt. En eerlijk, het is rationeel ook best zo, er is hier echt geen ruimte voor een 4de kindje (we hebben nu al heel ons huis verbouwd), bovendien hebben we veel kans op nog een tweeling (genetisch gezien), en hebben we wel onze leeftijd al (hij 38, ikzelf 37). En deze zwangerschap valt me ook redelijk zwaar, met de twins van 21 maanden die hier ook nog rondlopen... Maar emotioneel gezien, zou ik het anders nog niet willen afsluiten, waarschijnlijk zal er nooit nog een 4de kindje komen, maar sterilisatie is zooo definitief, en dat staat me zo tegen. Ik wil gewoon de optie openhouden, ook al weet ik wel dat dat eigenlijk niet nodig zal zijn. Klinkt raar, maar het is wel zo... In mijn gevoel, is het beter als het op natuurlijke wijze wordt afgesloten (menopauze, dan is het voor mij beter aanvaardbaar en heeft het zo moeten zijn), dan dat het geforceerd gebeurt. Al zou ik wel verder anticonceptie blijven gebruiken... Echt raar hoe ik in elkaar zit denk ik soms
Herkenbaar, alleeen....Ik ben degene die zich heeft laten steriliseren. 7 Weken geleden had ik de ( geplande) keizersnede en bewust voor sterilisatie gekozen. In verband met mijn leeftijd. Ik ben 41 jaar geworden deze week. Vier miskramen, 2 zware zwangerschappen en traumatische eerste bevalling. Gezien mijn leeftijd nemen de risico's alleen maar meer toe.
Ondanks dat ik volledig achter de sterilisatie sta, voel ik me ook wel wat verdrietig. Je sluit definitief een periode af. Vandaag laatste nacontrole bij de gynaecoloog gehad. Voelt zo raar, maar verstandelijk weet ik dat we de goede keus gemaakt hebben al is er in mijn hart nog veel meer ruimte voor een kindje. Maar het is goed zo, alleen hangt hier de vlag ook niet uit. Rationeel gezien is het oké, gevoelsmatig ligt dat nog een beetje anders. Ook al is dit een ander verhaal/ situatie als de jouwe ik kan je in deze wel aanvoelen. Sterkte 😘
Nee, ik vond het juist een fijn idee omdat ik echt niet meer zwanger wil worden... Blijkbaar staan jullie er niet hetzelfde in, samen. Ik zou nog eens goed doorpraten!
Ik ga er vanuit dat je met je man hebt besproken dat jij nog niet klaar bent om een definitieve streep onder de kinderwens te zetten. Het punt is, dat als hij écht geen kinderen meer wil, jij dat hebt te respecteren. Kinderen krijgen doe je met zijn tweeën. Maar zou hij je misschien niet nog wat tijd willen geven?
Mijn man heeft altijd gezegd dat hij 2 kinderen genoeg vond. Ik wilde er graag 3. Na de bevalling van de tweede heb ik een Mirena laten zetten. Uitstel van executie... Ik had de hoop dat hij nog wel die derde wilde, en dat hij ergens in die 5 jaar zou zeggen: toch maar wel. Maar nee, zijn besluit heeft al die jaren vastgestaan.
Natuurlijk ben ik in die periode verdrietig geweest. Het afsluiten van een kinderwens, eigenlijk tegen je gevoel in, doet gewoon pijn. Dat jij je hier rot bij voelt, is dus helemaal niet dom.
Na onze derde dachten we er ook zeker van te zijn..... gesprek in het ziekenhuis.... maar toch niet gedaan.... Na een aantal jaren onze 4de gekregen, wat een zegen! En nu hij 3 is hopen we in juni zijn/hun broertje te verwelkomen..... ben nu 37 en ga dan 100% zeker terug naar het ziekenhuis voor onze definitieve afsluiting. Voelt ook echt goed nu. Jaren terug voelde het niet goed en ik ben zo blij dat ik geluisterd heb naar mijn gevoel toen. Als het echt niet ok voelt, gewoon niet doen. Misschien over 6 maanden wel en dan is dat beter en zeker aan te raden. Je zegt dat je het belangrijk vindt dat kinderen hun eigen plek hebben in huis.... begrijp ik wel, maar onze dochters delen al jaren een kamer en dat blijft zo tot dat er een van hun het huis uit gaat. Onze 2 kleinsten gaan straks ook een kamer delen tot er weer wat ruimte is in huis. Is dat erg? Weet ik niet. Maar laat je door dat soort suffe ( sorry) redenen niet overhalen tot een sterilisatie. Het moet in het algemeen goed voelen... over de grote breedte zeg maar. Voor mij voelt het goed zo, we willen geen 6de, ben nu 37, zwangerschap voel ik echt als een aanslag op mijn lijf. Dus klaar. Maar nogmaals: staat het je tegen? Stel het gewoon een jaartje uit. Kan zijn dat je er dan helemaal zeker van bent en daar kun je dan prima mee verder leven....... Succes! Het is lastig, weet er alles van.
Hoewel ik nu nog zwanger ben begint het hier ook wat dubbel te voelen. Mijn man gaat binnen nu & een paar weken ook naar de huisarts voor een doorverwijzing om zich te steriliseren. Over 5 weekjes ben ik uitgeteld van nr3, ons huis is dan 'vol' & zwanger zien zie ik ook niet echt meer zitten. De hele zwangerschap heb ik het gevoel gehad dat het goed zo was en dit zeker de laatste was, maar nu het einde nadert is er toch dat gevoel. Kan het niet helemaal omschrijven maar volledig definitief afsluiten begint me steeds meer tegen te staan.
Ik zie dat wonder zegt dat je net bevallen bent van de jongste...houd er dan echt t rekening mee dat de dokter je man weer weg zal sturen...ik heb veel gehoord dat je jongste minimaal 1 moet zijn...
Ze sturen je echt niet weg als je echt wil........ Zeker als je al 4 kinderen hebt zijn ze minder "streng" zeg maar...... Stel dat je als vrouw nog maar 30 bent, jongste net geboren, nog 3 andere kinderen.... dan weet ik zeker dat een gyn naar je luistert en echt niet moeilijk gaat doen als jij aangeeft echt te willen... die regels zijn misschien van vroeger, er wordt tegenwoordig veel maar gekeken naar het totale plaatje..... Ze hebben misschien zelfs meer vraagtekens bij een moeder van 37 die 1 kind heeft en zegt klaar te zijn.......Maar ook als zij echt wil gaat het gewoon door.
Ja, zal zeker ook aan de arts liggen.... maar ik denk als hij echt voet bij stuk had gehouden en om een andere arts had gevraagd.... Maar ja, is dat wijsheid? Die arts zal wel een punt hebben denk ik.
Oh meid, zo herkenbaar. Ik jankte al in de zwangerschap hierover. Wij hebben dus besloten om het niet te doen en het uit te stellen totdat de kinderen wat groter zijn. Of hier een 5e komt weet ik niet, maar het idee dat de deur niet helemaal dicht is gegooid geeft me rust. Praat erover met je man. Stel het eventueel een jaar uit als dat je rust geeft.
Geen ervaring nog ermee maar kan je man niet nog heel even wachten. Je bent net bevallen dus nog vol hormonen. Ja het is zijn lichaam maar ik vind dat je er beide achter moet staan.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (23) Verversen