Ik ben mama v meisje van 1jaar en ik voel me zo slecht. Sinds een paar dagen lijkt het alsof mijn gevoelens voor haar veranderd zijn...minder fel, minder itens en ik snap niet waarom. Er is niks gebeurd en ik voel me zo slecht. Daarvoor leek het alsof ik verliefd was op haar en nu is dat precies over 😩 ik wil me niet zo voelen en ik zorg nog altijd zo graag voor haar dus ik begrijp het niet!!! Help aub
hey, ik heb dit een paar weken geleden ook gehad. Ik had geen zin meer in mijn kinderen (4 jaar, 2 jaar en buikbaby), wou ze liever weg, ik was doodmoe. Ik dacht dat ik een depressie aan het ontwikkelen was, ben naar de huisarts gegaan. Die wou eerst eens bloed trekken en daaruit bleek dat mijn vitamine d veel te laag stond (ondanks dat ik al zwangerschapsvitamine neem). Ze heeft me dan nog extra vitamine d voorgeschreven en na een paar dagen ging het weer beter met mij. Nu ben ik nog steeds niet constant stapelverliefd op mijn kinderen (maar dat ben ik echt nog nooit geweest, ook niet als ze pas geboren waren, ik zie ze supergraag, maar stapelverliefd?), maar ik kan weer liefdevol en geduldig met ze omgaan en kijk ook weer uit naar de komst van onze derde spruit.
Ik denk dat dat normaal is. De eerste maanden was ik stapelverliefd op mijn zoontje, maar na een tijdje word dat minder. Ik ben ook constant bij hem en ik heb nog momenten dat ik plots overvallen word door die verliefdheid, maar niet meer constant. Ik hou natuurlijk erg veel van hem, maar er is soms ook gewoon de sleur van het dagelijks leven.
Zo ineens sinds een paar dagen? Wat goed is voor het verliefde gevoel is lichamelijk contact. Dan krijg je het geluks hormoon van en zorgt voor binding. Dus veel knuffelen of lekker samen douchen. Haar lekker optillen en dan lekker haar blote lijfje tegen die van jou. Heerlijk knuffelen!! Je hormonen doen dan zelf het werk. Ook en forseer niets. gevoelens kun je niet forseren. Geniet gewoon
Ik herken dit en bij mij kwam dit voort uit een depressie maar dat kwam wel door dat er een heftige gebeurtenis in mijn leven was en de baby teveel was voor mij omdat ik geen tijd had om het te verwerken. Maar misschien kan het bij jou ook zijn dat je gewoon doodmoe bent. Wil er in het openbaar niet teveel op ingaan maar als je vragen hebt door dat je het herkent mag je me wel een pb sturen want als het het eerste is wees er snel bij, het heeft bij mij jaren geduurd voor ik echt weer elke dag kon genieten van mijn kindje
Meis maak je maar geen zorgen, het zullen de hormonen wel zijn. Het komt vast en zeker goed. Ontspan, neem voldoende rust en knuffel maar lekker veel met je meisje.
Lastig. Hier gelukkig niet herkenbaar. Elke dag kan ik naar mijn kind kijken en nog steeds helemaal in de wolken zijn dat ze zo mooi, knap en geweldig is. Dat jij dit niet hebt, vind ik wel een dingetje. Natuurlijk elke ouder is wel eens moe maar je kind eerst graag zien en later niet meer? Nee dat herken ik niet. Zijn er dingen gebeurd. Ben je uit elkaar gegaan of misschien iets heftigs in je nabije omgeving gebeurd. Als je nog samen bent, wat vind je partner er dan van? Dat je dit aankaart geeft wel aan dat je er wat mee wilt doen.
Ik denk dat de hormonen En misschien de angst met je aan de loop gaan. Dit is van tijdelijke aard echt. Praat met je huisarts en die kan je geruststellen.Sterkte!!
Wat knap en goed dat je dit deelt en om hulp vraagt. Ik heb geen gouden tip voor je, maar ik hoop dat je hier goed over kunt praten met bijvoorbeeld je man of een familielid, vriendin. Of met de huisarts?
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (10) Verversen