Momenteel hebben we een zoontje van 2 jaar en het kriebelt al een tijdje dat ik nog een kindje wil maar me partner wilt dit absoluut niet en ik zie het ook niet in de toekomst gebeuren :( hoe gaan jullie hier mee om?

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A


reacties (13)    Verversen


  • PioenroosH

    Hoi Roses, ook een bloemnaam :)
    Ik zit nu met hetzelfde; kind is inmiddels 3 en ik heb al twee jaar een wens voor een tweede. Mijn partner wil niet. Inmiddels begint de tijd voor mij te dringen, nog even en ik ben 40.
    Mijn partner komt met allerlei redenen, van financiëel tot relatie. Hij heeft echter de laatste paar jaar geweigerd om ook maar naar iets van relatietherapie te gaan.
    Ik ga ondertussen stuk en ik denk niet dat onze relatie dit gaat overleven. Ik kan dus net zo goed weg gaan, misschien vind ik dan nog een leuke vent... Maar dat zou ook betekenen dat ik onze dochter maar 50% heb en er financieel erg op achteruit ga.
    Dilemma.
    Ik hoop dat hij op korte termijn zich bedenkt en zich realiseert wat hij me aan doet.

  • PioenroosH

    Hoi Roses, ook een bloemnaam :)
    Ik zit nu met hetzelfde; kind is inmiddels 3 en ik heb al twee jaar een wens voor een tweede. Mijn partner wil niet. Inmiddels begint de tijd voor mij te dringen, nog even en ik ben 40.
    Mijn partner komt met allerlei redenen, van financiëel tot relatie. Hij heeft echter de laatste paar jaar geweigerd om ook maar naar iets van relatietherapie te gaan.
    Ik ga ondertussen stuk en ik denk niet dat onze relatie dit gaat overleven. Ik kan dus net zo goed weg gaan, misschien vind ik dan nog een leuke vent... Maar dat zou ook betekenen dat ik onze dochter maar 50% heb en er financieel erg op achteruit ga.
    Dilemma.
    Ik hoop dat hij op korte termijn zich bedenkt en zich realiseert wat hij me aan doet.

  • mamayg

    Herkenbaar maar dan bij een derde, ik wil heel graag voor een derde gaan. Mijn man vind twee genoeg, ook qwa financieel en ruimte, het word allemaal makkelijker nu ze ouder worden en natuurlijk heb je het er over, en paar jaar terug wilde hij ook wel voor een derde gaan maar toen was ik er nog niet aan toe. Gevoelens kunnen veranderen, je weet ook niet van te voren hoe het gezinsleven zal zijn. We hebben het ook druk genoeg met twee maar bij mij blijft de hoop. Maar ben wel van mening dat je er samen 100 % achter staan. Mannen hebben sowieso meer bedenktijd nodig, ik was eerder toe aan ons 1e kindje, duurde even voordat hij zei zullen we er voor gaan, met tweede net zo. Dus vandaar dat ik de hoop hou, haha.

  • mijn~meisje

    oo heftig onderwerp vaak voor relaties over zulke belangrijke onderwerpen. Hier heb ik ook heel lang een wens gehad voor een kindje en mijn man niet. Vanaf dat mijn eerste 6 maand was had ik al een wens voor een tweede kindje. Inmiddels is ze bijna 4 en er is nog geen 2e kindje of zwangerschap.. Mijn enorme wens is soms een enorm verlangen en soms iets minder. De ene dag kan ik er makkelijker mee leven als de andere dag. Maar er is een groot verschil. Ik weet dat er nog een tweede komt, alleen niet wanneer. Maar dat wachten alleen al vind ik verschrikkelijk... Dat is het grote verschil tussen jou en mijn situatie is dat jij geen toekomt hebt op een tweede kindje. Zelf heb en had ik daar een hele duidelijk mening over. Ik wil (mits het ons gegund is natuurlijk) gewoon minimaal 2 kids. Ik heb toen mijn vriend dat heel duidelijk gemaakt. 1 kind is voor mij niet goed genoeg. Als hij dat echt zou willen dan was ik niet de juiste voor hem. en hij niet de juiste voor mij. Als mijn man maar 1 kindje of geen kindje zou willen zou ik bij hem weg gaan. Dit is iets waarin ik namelijk geen 'concessies' kan doen. Mijn wens voor twee kindjes is zo groot dat ik weet dat als ik daarin een concessie zou doen ik ongelukkig zou worden. Waarschijnlijk zou ik het mijn man en partner het ook echt kwalijk nemen. Dus bij voorbaat al iets doen waar ik ongelukkig voor zou worden. Daar kan ik niet voor kiezen. Dit lijkt misschien extreem maar dat is wel iets waar ik dus bewust voor kies.
    Verder zie ik deze vragen en discussies vaker voorbij komen. En eigenlijk altijd word er gezegd de persoon die nee zegt tegen een kindje krijgt gelijk. De persoon die ja zegt moet eigenlijk altijd schikken. Zelf vraag ik me ook altijd af waarom? Waarom is de persoon die nee zegt,belangrijker dan de persoon die ja zegt? Waarom zou er niet andersom een concessie gedaan kunnen worden?
    Hopelijk kun je samen toch tot een beslissing komen waar je beide alsnog goed mee kan leven.
    Misschien wat hieronder ook al gezegd werd probeer afspraken te maken over wanneer er over te praten. Een persoon die nee zegt wil er namelijk niet constant mee geconfronteerd worden. sterkte en succes

  • PioenroosH

    Dit dus:
    "En eigenlijk altijd word er gezegd de persoon die nee zegt tegen een kindje krijgt gelijk. De persoon die ja zegt moet eigenlijk altijd schikken. Zelf vraag ik me ook altijd af waarom? Waarom is de persoon die nee zegt,belangrijker dan de persoon die ja zegt? Waarom zou er niet andersom een concessie gedaan kunnen worden?"

    Ik heb het mijn partner al meerdere keren gevraagd waarom zijn nee meer waarde zou hebben...

  • Moedervanmooieknulleneneenmeid

    Gewoon zeggen dat alleen ook maar alleen is voor jullie zoontje, stel dat er wat gebeurd met jullie, dan heeft hij geen broer of zus om op terug te kunnen vallen... Natuurlijk is zoiets sowieso niet altijd vanzelfsprekend, maar ik weet toevallig dat mn vader eerst ook na de geboorte van mij geen 2e wilde aangezien mn moeder een kraambedpsychose had na de bevalling van mij.

    Mijn vader was bang dat het weer zou gebeuren namelijk, en natuurlijk ook begrijpelijk, aangezien de kans dan aanwezig is. Uiteindelijk was ik een jaar of 4, en zeurde altijd om een zusje... ik wilde een zusje....

    Uiteindelijk hebben ze na mijn gezeur toch de knoop doorgehakt om voor een broertje of zusje voor mij te gaan, en werd toen ik bijna 6 werd mijn broertje geboren hahahaha... Wat was ik toen boos, want ik wilde een zusje whahahahhaha...:P Maar nu is hij 21 jaar, en ben ik zo wijs met mn broer, alleen baal soms van de leeftijdsverschil tussen ons, maar het was toen helaas niet anders.

    We hebben compleet andere levenswijzen. Hij studeert nog en ik heb een gezin, dus we kunnen daarin jammer genoeg weinig met elkaar delen... Maar hij is wel een hele leuke oom voor mijn jongens! En ben hartstikke wijs met mn broer!

  • Lops

    Hier precies t zelfde. Ik had t echt van me afgezet en kinderwagen verkocht etc etc. Maar steeds als er iemand zwanger was kreeg k toch weer dat verlangen. Toen de vrouw van de beste vriend van mijn man zwanger was weer z'n moment. En toen hebben we t er echt veel overgehad. Ik echt huilend want snapte het totaal niet. Hoe kon hij nou niet nog z'n fantastisch kind willen (;)). Ik heb bij m'n zoontje een hele slechte zwangerschap gehad psychisch en daar heeft hij ook een knar van gekregen plus dat hij bang is z'n vrijheid kwijt te raken (Pff mannen en hun vrijheid ;P). Eindstand zag hij het bij z'n beste vriend en ons zoontje is op t moment helemaal weg van baby's plus gesprekken met goeie afspraken zijn we er toch voor gegaan. Was gelijk zwanger dat was wel even schrikken voor hem maar nu vindt ie t fantastisch en is zo blij en kijkt er echt naar uit. Geef niet op zou ik zeggen. En je moet t natuurlijk wel beide willen en hem zeker niet dwingen maar soms hebben mannen een duwtje is de goede richting nodig denk ik.. Als je rond gaat vragen zijn er vrij veel mannen die het niet zagen zitten en later toch wel..

  • 20102013

    Ik wou heel graag een derde maar mijn man was er echt zeker van! Komt geen derde, heb alle spullen weggedaan. Maand daarna zei mijn man schat zullen we toch voor een derde gaan? Ik was in shock! Maar inmiddels dus zwanger van ons 3de manneke ♡ Hoop dat het bij jullie ook zo mag gaan!

  • Lops

    Hier precies t zelfde. Ik had t echt van me afgezet en kinderwagen verkocht etc etc. Maar steeds als er iemand zwanger was kreeg k toch weer dat verlangen. Toen de vrouw van de beste vriend van mijn man zwanger was weer z'n moment. En toen hebben we t er echt veel overgehad. Ik echt huilend want snapte het totaal niet. Hoe kon hij nou niet nog z'n fantastisch kind willen (;)). Ik heb bij m'n zoontje een hele slechte zwangerschap gehad psychisch en daar heeft hij ook een knar van gekregen plus dat hij bang is z'n vrijheid kwijt te raken (Pff mannen en hun vrijheid ;P). Eindstand zag hij het bij z'n beste vriend en ons zoontje is op t moment helemaal weg van baby's plus gesprekken met goeie afspraken zijn we er toch voor gegaan. Was gelijk zwanger dat was wel even schrikken voor hem maar nu vindt ie t fantastisch en is zo blij en kijkt er echt naar uit. Geef niet op zou ik zeggen. En je moet t natuurlijk wel beide willen en hem zeker niet dwingen maar soms hebben mannen een duwtje is de goede richting nodig denk ik.. Als je rond gaat vragen zijn er vrij veel mannen die het niet zagen zitten en later toch wel..

  • seilram

    Bij onze was het ook een no go. Als het aan mijn man lag mocht ik het er niet eens over hebben. Dat vond ik zo naar. Toen een goed gesprek gehad. Hij vond de bevalling erg traumatisch en raakte een soort in paniek. Als we het er over hadden. We hadden toen afgesproken om het onderwerp eens per 3 maanden te bespreken zonder verwachting maar wel met gevoelens. En toen onze zoon bijna 4 was zijn we voor de tweede gestart helaas nog niet zwanger. Maar had al nooit verwacht dat hij het zou willen

  • Florien84

    Wij hebben aan het begin van onze relatie over kinderen gehad. Ik wilde graag 3 kinderen. Mijn partner wilde er nog 2. Hij heeft al kinderen uit een eerdere relatie. We hebben inmiddels 1 dochter. Hebben jullie het hier niet eerder over gehad en wat zijn de argumenten van je man. Ik ben van mening dat je er beide achter moet staan maar je moet je eigen wens ook niet zomaar opgeven.

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50