Ik zit met iets, wil het van me afschrijven, en tegelijk zou ik graag willen weten, hoe jullie hierover denken...
Mijn man en ik zijn al heel lang samen, hebben nu samen 3 kinderen. We kunnen het financieel maar net redden, als Baby R geen kma had, zou het allemaal heel goed gegaan zijn, maar we hadden dit niet voorzien. Dus nu met de kma van Baby R (die niet vergoed wordt, België), komen we maar net rond, zonder sparen of uitgaven voor hobby’s. Sinds de zwangerschap van de tweeling, nu dik 3 jaar dus, ben ik thuisblijfmama, en heb ik nooit een moment voor mezelf gehad. Ja, ik ben 1 dag (ze waren 4 maand) met een vriendin naar Walibi Belgium gegaan, kreeg ik op de middag telefoon dat ik naar huis moest want hij kon het niet aan. Manlief is een sportvisser, die ging dus elk weekend lekker de deur uit om te gaan vissen en dan meestal ook te blijven plakken met zijn vrienden. In het begin vond ik het geen punt, niet echt, ik ging nergens heen zonder kinderen en had daar vrede mee. De verzorging kon ik aan alleen. En met de twins alleen hadden we financieel nog genoeg reserve staan. Dat ik ook de enige was die ‘s nachts elke keer uit bed moest, vond ik oké. Maar nu, met de derde, ligt het voor mij toch anders. We hebben een pak onvoorziene kosten gehad, dus onze reserve is bijna weg. En met de kma kosten van Baby R, komen we met 1 loon maar net rond. Als ik zou gaan werken, gaat mijn loon volledig naar het kdv voor 3 kids, dus daar houden we ook niks aan over, en dan blijf ik liever thuis tot ook Baby R naar school zal gaan binnen 2 jaar. Nu, om het plaatje volledig te schetsen, manlief heeft afgelopen jaar aanzienlijk minder viswedstrijden gedaan omdat hij rekening hield met onze financiële toestand. Ideaal, vond ik heel lief van hem! Maar hij begrijpt het kostenplaatje van zijn hobby ook niet helemaal. En dus, voor komend jaar zijn we financieel wat safer (door premies en belasting terugtrekking), maar nu denkt hij dus dat hij het allemaal maar weer kan spenderen door opnieuw meer te gaan vissen. Sparen komt dus blijkbaar niet in hem op. En ook niet, het feit dat ik ook eens graag één keer, op 3 jaar tijd, eens iets voor mezelf zou willen. Ik vraag hem, om dit jaar te doen zoals afgelopen jaar (evenveel wedstrijden zodat hij zich toch evengoed kan ontspannen), en dat we zo dus wat kunnen bijeen sparen ook, en eens een dagje voor mezelf, met een vriendin eens iets gaan eten meer niet, maar zonder kids. En daar zit hem het probleem! Hij kan niet alleen voor de 3 kinderen zorgen, ook niet samen met zijn moeder (zegt hij zelf), wil geen water bij de wijn doen qua vissen (hij vindt het een draaglijke kost, en denkt niet na dat hij ooit eens zal moeten blazen en dan positieve alcoholtest zal hebben) hij wil zelfs nog meer wedstrijden gaan doen nu hij weet dat we er volgend jaar wat beter voor gaan zitten financieel. Maar mij iets gunnen? Oh nee, hij kan het niet alleen, terwijl ik het alle dagen maar alleen moet zien te klaren, inclusief de nachten (hoe lossen jullie dat trouwens op, nachtvoeding en dan tegelijk een peuter die begint te roepen/huilen?) Hij slaapt met oordoppen in, dus hoort de twins niet terwijl ik Baby R voed ‘s nachts, wordt vaak drama hier... De kids zijn 3 dagen uit logeren geweest bij mijn ouders, zodat we nog veel hebben kunnen doen in ons huis (was dus zeker geen ontspanning). Mijn moeder heeft me de hemel in geprezen, dat ik voor de kids helemaal alleen kan zorgen (ging bij ML het ene oor in en andere oor uit), het is ook best zwaar met 2 peuterpubers en 1 baby, maar ik wil niet klagen. En binnenkort gaan de twins naar school (nog 3 dagen 😱) en moet ik dus elke keer Baby R meesleuren want ML wil niet uit bed om 8u om op de baby te passen terwijl ik de andere kids wegbreng...
Ik snap het ergens wel, hij gaat werken, dus is vermoeid en heeft ontspanning nodig. Echt normaal hoor! Maar ik dan? Oké, ik breng niks binnen, maar is de zorg voor 3 kinderen niet werken dan, plus huishouden (ja, dat moet ik ook doen want ik ga toch niet werken), en boodschappen (want ja, hij is moe van zijn werk en dat kan er écht niet meer bij). Ik mag niks uitgeven voor mezelf (winterjas die ik nodig had, kreeg ik te horen dat het onvoorziene kosten waren terwijl meneer mooi elk weekend mocht gaan vissen, hallo, moet ik dan elke dag kou lijden zodat hij effe kan ontspannen?)
Als ik met hem wil praten, komt het steeds op hetzelfde neer, ruzie omwille van het feit dat hij gaat geld uitgeven bij dat vissen terwijl ik in 3 jaar tijd nooit iets gevraagd heb. Sorry, maar dat vissen is nu net hetgene wat wij momenteel niet kunnen betalen. Als ik iets in retour vraag (die éne dag op 3 jaar tijd, of die winterjas) kan het écht niet. En opstaan ‘s nachts of ‘s morgens om te helpen is ook te veel gevraagd...
Wat vinden jullie? Stel ik me aan als ik over dit alles mijn beklag doe en ruzie veroorzaak? En zo niet, hoe kan ik dit dan aanpakken zodat ik echt eens tot hel doordring? Zoals ik zei, hij verdient zeker ook ontspanning, maar 1) niet ten koste van zijn kinderen en 2) ik mag toch ook wel die ene dag per jaar hebben vind ik. Of ben ik mis?
Weet je wat ik zou doen... maar echt serieus... op een vrije zaterdag/zondag dat jullie met zn allen thuis zouden zijn, sochtends vroeg zeggen: ik ga vandaag een dagje weg, succes met de kids. En ook echt gaan, hé. Telefoon stil zetten (en zorgen dat je eigen moeder weet van alles zodat die je kan bereiken als er echt iets is).
Ik lees namelijk 2 dingen uit je verhaal: 1. hij kan het niet alleen af met 3 kinderen dus dat moet jij allemaal doen 2. maar... hij gunt jou ook geen dag even rust want dat schijnt allemaal normaal te zijn.
Daarnaast, even heel serieus, zou ik gaan denken over je relatietherapie (of laat hem dit verhaal eens lezen en alle reacties die eronder staan) want ik hoor uit je verhaal veel frustratie (logisch) en ik denk dat dit niet heel lang zo door kan blijven gaan. Ik zou het iig niet kunnen. Mijn man is 1 dag thuis, ik werk 3 dagen/hij 4. En doet ook een deel van het huishouden. Hij stuurt mij af en toe weg zodat ik ook eens ontspan.
Mannen zijn heel makkelijk, ze doen lekker wat ze willen totdat iemand hun halt roept. Ik deed ook alles zelf en meneer kon ook niet alleen voor de kids zorgen maar ik was het zat en dat heb ik laten merken ook. Sindsdien helpt meneer heel veel en niks is hem teveel want nu merkt hij ook hoe zwaar ik het heb. Hij dacht "die zit lekker hele dagen op de bank" haha grappenmaken..
Ik had ook zo'n loser heb hem me huis uitgeflikkerd ( na veelang praten en geen verandering ten zien) of je moet accepteren dat hij zo is of blijven praten en het continue pikken tot je je kookpuit hebt bereikt.....succes in ieder geval is niet makkelijk met zo'n man te leven
Jullie hebben toch SAMEN kinderen? Dan moet je de lasten daarvan ook SAMEN dragen. Hij werkt voor inkomen, jij zorgt in die tijd voor je gezin, wat bijna gelijk staat aan een baan als je mij vraagt.
De overige tijd moet je samen oplossen, hij vrije tijd en jij vrije tijd. Natuurlijk kan hij alleen voor drie kids zorgen. Al laat je hem in eerste instantie voor twee zorgen (om er ff in te komen), neem jij ff 1:1 tijd met een van de kinderen. Na verloop van tijd moet hij toch echt voor 3kunnen zorgen. Kun je bijv afspreken dat 3 weekenden per maand voor hem zijn en een voor jou, als 2:2 echt geen optie is voor hem.
Ik zou hem smorgens wakker maken, met de boodschap dat hij die dag voor de kinderen kan zorgen, jij om zolaat thuis komt en je gsm uitzet. Dit gaat ten koste van jou en dat is niet de bedoeling van kinderen krijgen. De twins zijn nu 2,5 jaar. Zou het een optie zijn om R. naar een onthaalmoeder van landelijke kinderopvang (dagvergoeding is afhankelijk van inkomsten en max 23 euro geloof ik) te brengen en jij parttime als huishoudhulp te gaan werken? Geen droomjob maar als hhh kan je je uren zelf regelen (vb 5 dagen enkel voormiddag), heb je een eigen inkomen (zelfstandigheid, financiële veiligheid en heb je een "echte job" dus kan je man niks meer zeggen)
Heel graag gedaan ;) het is vaak moeilijk om een job met kinderen te combineren. Ml is vrachtwagenchauffeur dus bij mij zijn de opties heel beperkt en ben geen type om heel de dag thuis te zitten. De muren komen dan op mij af
Heel eerlijk?!! Ik had m allang uit huis geschopt!! Jullie zijn een gezin!! Hij hoort ondanks zijn werk ook jou te helpen met de kinderen en jou dingen gunnen!! Ontspanning is zo belangrijk voor iedereen. Kom voor jezelf op! Ik had m voor de keus gesteld, of een gezin zijn en jou ondersteunen en ook vrijheden gunnen, of lekker alleen gaan wonen.. Dan kan hij vissen wat hij wil😝. En geen nieuwe jas mogen? Hij moet zich diep schamen! Maak hem nachts wakker als de tweeling roept. Jij hebt de kleine, hij hoort er dan voor de tweeling te Zijn! En.. ik zou toch na gaan denken over een baan. Gewoon voor een paar dagen. Goed voor je jezelf, en even uit het gezinsgebeuren. Daarnaast zal hij dan helemaal mee moeten helpen. Lekker leventje heeft hij zo🤤🤤 optreden!! Klink misschien wat fel, maar kan hier heel slecht tegen!
ik denk dat jij een vraag aan jezelf moet stellen wil ik zo de rest van mijn leven zo leven?? Zo nee kijk of je hem daar in mee krijgt dat hij veranderd. Zo nee wil je dan wel bij hem blijven~?
wacht even jij denkt serieus dat jij je aanstelt???!!! Je vent gedraagt zich echt enorm echoistisch. Niet een beetje maar enorm. De wereld draait om hem ofzo.... Hij moet ook rekening met jou gaan houden!! Op deze manier ben jij zijn sloof ofzo.... Ik weet niet wat je moet doen om tot hem door te dringen. Heeft hij uberhoubt wel iets voor je over??? Of gebruikt hij je alleen?? Je zet ook dat hij niet met je de financieen wilt bespreken. Waarom?? het zijn toch ook zijn zaken, hij die er voor moet zorgen dat alles goed komt!! Niet alleen jij! Ik vind het van jou super lief dat je er maar op blijft hameren dat hij ook zijn ontspanning mag houden. Maar jij dan? je cijfert jezelf compleet weg. En die man, die is net zo goed ouder van de kinderen als jij. die zou ook gewoon zijn verantwoordelijkheden moeten nemen. Hoezo kan hij niet voor de kinderen zorge?? dan moet hij dat maar is heeeel hard gaan leren. Het zijn ZIJN kinderen, HIJ is ouder, en HIJ kan net zo veel doen voor zijn kids als jij. Even max half uurtje op de baby letten te veel werk?? WAT????? sorry maar daar gaat in mijn ogen echt wat mis. Ik hoop ergens dat je je man zo ver krijgt dat hij al deze reacties wil lezen en dan hij dan beseft hoe egoistisch hij is en hoeveel jij voor hem over hebt. In mijn ogen veel te veel! Ja je mag zo veel voor hem over hebben maar dan moet je er zeker genoeg voor terug krijgen en volgens mij krijg je er nu niets voor terug behalve ondankbaarheid.
Ik lees veel reacties van mama’s die boos zouden worden, dingen belachelijk vinden enz. Hier een mama van drie kids die je enigszins begrijpt. Kids zijn 4, 2 en 1 hier. Ik deed een lange tijd niks voor mezelf, behalve werken. Ik werk onregelmatig dus heeft hij ook soms de kids voor zijn rekening. Maar ik kon niet te sporten zonder thuis te komen in de ellende. Ook koop ik weinig tot niks voor mezelf, hoge vaste lasten en er is altijd wel iets voor de kids nodig. M’n man heeft veel hobby’s die ook veel geld kosten (surfen, wakeboarden, fotograferen etc). Aanschaf van die spullen kosten erg veel geld, zo ook onderhoud, benzine enz. Ikzelf.. zou niet eens meer weten wat m’n hobby’s zijn! Eerlijk is eerlijk, heb zelf ook niet een enorme behoefte om iedere week tijd voor mezelf te hebben (echt weg gaan dan, leuke dingen doen). Als ik thuis ben, heb ik nagenoeg de volledige zorg voor de kids, dag en nacht. Altijd ook zo geweest. Eer hij wakker is snachts ben ik alweer terug in bed en kan ik weer slapen. Vind het ook moeilijk om de controle te verliezen (overlaten aan hem), doe het dan net zo lief zelf. Werken is een zeer bewuste keuze. Ik hou van mijn werk!! Werk gemiddeld 24uur per week dus verdeeld over dag, avond, nacht en weekend. Ondanks de opvangkosten houden we echt nog geld over van mijn salaris, je krijgt namelijk ook kinderopvangtoeslag op basis van je gezamenlijk inkomen. Ik zou, met alle respect voor de thuis mama’s, helemaal gek worden als ik de hele dag thuis zou zijn. Zoals al beschreven, mijn man is een bezige bij. Hij heeft veel meer behoefte om de deur uit te gaan als dat ik dat doe. Verschil is wel, hij vind het prima als ik een avondje weg ga voor mezelf, stimuleert dit juist! Na langere tijd mezelf toch een soort van weg te cijferen kwam ik steeds slechter in m’n vel te zitten. Dit kon niet meer, dus nu, heel af en toe ga ik een avondje uit. Bios, uit eten met vriendinnen enz. Denk dat dat 2 of 3 keer per jaar is. Vind ik prima. Ook koop ik nu die winterjas voor mezelf (net 2 maanden terug gedaan😊). Of nieuwe make-up, een spijkerbroek of iets wat IK nodig heb. Mijn allerliefste man ‘pikte’ zoveel tijd voor hemzelf in dat ik me daardoor wegcijferde, ik vond het zelfs prima! Maar geloof me, dat is voor niemand prima, je gaat jezelf tegen komen. Kom voor jezelf op, koop iets voor jezelf, doe iets voor jezelf. Zoek een baantje, anderen kunnen ook voor je kids zorgen. Ook al doen ze het anders als jij het zou doen, er wordt voor ze gezorgd. Zoals is gezegd, regel hulp, plan in een niet-vis weekend een dag(deel) voor jezelf in. Ik schrijf alles op de kalender, wat daar op staat, telt. Het is inzichtelijk voor ons beide, als hij het niet had gezien, pech! Het stond erop. Hoop dat je snel iets voor jezelf kan gaan doen, jij doet er net zoveel toe als hij😘
Ook al ben je een fulltime huismoeder, betekent dit toch niet dat jij ook alle zorg voor de kinderen op je moet nemen?
Hij werkt fulltime, hoeveel uur?, maar heeft in de avond en weekenden vrij. Omdat hij werkt en dus zorgt voor geld in het laatje, vindt hij dat hij dat geld mag uitgeven aan bijvoorbeeld sportvissen.
Jij brengt 3 kids groot, ook fulltime, alleen fulltime x 2. Avonden, weekenden, altijd. Je doet dit met liefde, logisch je bent moeder. O ja, je doet ook nog het huishouden. Helpt hij mee? Omdat jij geen geld in het laatje brengt, zou jij geen geld mogen uitgeven? Iets voor jezelf?
Is hij nou zo van de oude stempel of is hij ook gewoon ontzettend koppig, kinderachtig, verwend?
Waarom cijfer je jezelf compleet weg? Ga niet altijd een ruzie uit de weg.
Mij zou het een ruzie waard zijn om gewoon eens een dag weg te gaan. Iets doen wat jij wil! Maar niet weer eenmalig en dan weer 3 jaar niet. Tijd voor verandering binnen je gezin en relatie.
Hij kan het niet aan? Kom op zeg, het is een vent! Dan had tie een hobby moeten uitkiezen waar hij wat harder van zou worden.
Sorry voor misschien wat harde uitspraken, de oplossing ligt natuurlijk niet meteen voor handen. Ik denk dat het goed is om met iemand te praten. Alleen, maar ook samen met je man.
Ik denk, dat je eens hulp van buiten af moet inschakelen. Gewoon eens met een maatschappelijk werker die ook eens met hem een gesprekje aanknoopt en hem ook eens laat nadenken over wat hij allemaal zegt en beweerd.
Ik moet heel eerlijk zeggen, als ik in de situatie zat als waar jij nu in zit, en het werkte allemaal niet om te praten behalve ruzie krijgen omdat hij zijn zin wil hebben, dan was ik allang weggeweest. ik heb een beetje het idee dat je heel makkelijk over je laat lopen, of het klopt weet ik niet, maar dat idee krijg ik. En op zich doe jij dan niets verkeerd, maar het zou natuurlijk fijner zijn als je van je af kon bijten en het ook daadwerkelijk zou helpen.
Natuurlijk weet ik niet hoe het er bij jullie aan toe gaat als er ruzie is, maar als k niks mocht, deed ik ook niets meer voor hem. Dan liet ik hem merken wat ik allemaal doe voor hem, en dat het niets te veel is gevraagd dat je van je partner verwacht dat hij je bijstaat met het gezin. Die kinderen zijn er niet vanzelf gekomen. Natuurlijk maak je heet op die manier misschien nog erger dan het al is, dat is een keuze die je voor je zelf moet maken of je het zo eens een keer zou aanpakken of juist niet. Maar laat niet met je sollen. Ook jij leeft maar één keer en je hebt net zoveel rechten en plichten als hij. En zou ik dat niet krijgen van mijn partner, dan nam ik ze, ook als het zou betekenen dat ik mijn spullen zou pakken en weg zou gaan. Ik hoop voor je dat je op de een of andere manier nog tot hem door kunt dringen, en anders, wacht niet te lang en maak dan de beslissing voor je zelf, je bent het meer dan waard!
Kijk het begint ermee dat jij sterker in je schoenen moet staan. Jij plant gewoon voor jezelf een dagje weg, in een weekend dat hij niet gaat vissen, en trekt dan sochtends gewoon de deur dicht. Je kunt heus voor ondersteuning zorgen voor hem zorgen (schoonmoeder bv) en dat alles in huis is voor de kinderen maar dat is het dan ook. En dan niet naar huis gaan als hij het niet trekt. Nee, dat het zo moet is niet leuk maar blijkbaar kom je met overleg niet verder en aan de andere kant, hij overlegt ook niet en doet maar. Sterkte! Ik vind het superknap van je, ik was allang afgehaakt!
Kent hij het kostenplaatje? Als in heeft hij de getallen wel eens gezien? Ik zou dat uitschrijven, inkomsten, vaste lasten, variabele lasten, wat je nodig hebt voor sparen en voor onvoorziene uitgave. De rest eerlijk verdelen tussen beide. Misschien dat hij met die getallen daadwerkelijk op papier beter snapt hoe het zit. Het was een keuze van jullie samen dat jij zou stoppen met werken dus heb jij net zoveel recht op ontspanningsmomenten als hij.
Overigens kun je natuurlijk ook in plaats van meteen een hele dag voor jezelf dat wat meer opbouwen. Dat uurtje voor de baby zorgen wanneer jij de tweeling wegbrengt lijkt me een goed begin. Een keertje boodschappen doen zonder kids, ben je ook met een uurtje thuis. Ik ben dan ook de persoon om hem mede te delen dat hij ze even een uurtje alleen heeft en gewoon te gaan zonder op zoin weerwoord te wachten wanneer hij zich zo kinderachtig gedraagt. En zijn telefoontjes negeren. De kids gaan echt niet dood van een uurtje alleen met papa en hij ook niet, maar volgens mij moet hij dat eerst zelf meemaken. En jij laat het toe dat hij die mogelijkheid niet krijgt door telkens toe te geven aan zijn angsten (of wensen). Uiteindelijk kan je kan zijn gedrag niet aanpassen, enkel dat van jezelf. En dan hopen dat hij wat met zijn eigen gedrag gaat doen.
Mensen zijn gewoontedieren en hij heeft het makkelijk met een vrouw die zijn wensen vervult. Waarom zou hij toegeven als hij weet dat hij met even doorzeuren gewoon zijn zin krijgt? Dus hup, potemonnee mee, tas mee, en gaan.
Ik heb een bestand op de computer waar ik onze boekhouding bijhoud. Voor het vissen heb ik een aparte kolom bij de uitgaven, en bij de inkomsten staat een kolom met prijzengeld van zijn wedstrijden. Maar hij vindt het onzin, dat bestand, en wil dus niet kijken als ik hem erop wil wijzen. Wat hij van zo’n wedstrijd binnenbrengt (prijs) is bijlange na niet wat hij ervoor uitgeeft. Hij rekent zelf liever maar vergeet dan zijn consumpties mee te rekenen.
Ik zou zo graag naar de fitness gaan, om eindelijk weer wat meer beweging (buiten spelletjes met de kids) te hebben. Dat heb ik nog nooit gedaan, maar duurt ook niet lang per keer denk ik. Dat zou al geweldig zijn... Aangezien hij ook graag zou hebben dat ik wat afval, zou ik dat kunnen voorstellen, om ergens te beginnen. Alleen... ik weet dat hij de kids dan gewoon voor de tv gaat plakken. En daar ben ik eigenlijk wel tegen...
Tja je kan niet alles hebben. Als je al problemen gaat zien voordat je het uitvoert moet je je afvragen of jij eigenlijk wel echt de zorg uit handen wil geven, want natuurlijk doet hij niet precies wat jij zal doen. Je zal ook moeten accepteren dat wanneer hij de kids heeft hij dat op zijn eigen manier doet. Ook kids voor de tv willen eten en drinken en moeten naar de wc, knoeien met eten en drinken of zijn het zat en gaan geinen. Bovendien kijkt een baby van 5 maanden nog geen tv en als jij het opbouwt tot langere periodes weg komt hij vanzelf op een punt waar hij ook voor de peuters meer moet doen dan de tv aanzetten. Ik zou het dus gewoon proberen en je niet zo druk maken om wat hij doet in dat uur dat jij weg bent, maar gewoon genieten van je uurtje sporten en vertrouwen op jouw man. Als jij hem al niet vertrouwt, hoe vertrouwt hij zichzelf dan?
Heel eerlijk? Hij klinkt als een narcist... En dat betekent dat je nooit tot hem door zal dringen, wat hem betreft maakt hij geen fouten. Als hij echt een narcist is, zal hij nooit veranderen. Meid, ik wens je heel veel sterkte toe. Misschien inderdaad je ouders eens op de kinderen laten passen zodat jij ook eens aan jezelf kan denken.
Ik had hem wat anders verteld sorry maar wat een egoïsme. En hij kan de drie Kids niet aan, vaker oefenen gaat het vanzelf beter. Vind het knap dat je zo'n geduld hebt.
Omg ik heb er eigenlijk geen woorden voor.ik heb het enorm met je te doen.net wat er al vaker gezegd werd hieronder dat het geld net zo goed van jou is als van hem.jullie hebben samen voor de kids gekozen dus mag/moet hij wel meer verantwoordelijkheid gaan nemen en dan noet alleen op financieel gebied.omg echt meis je bent een topper dat je dit al zo lang volhoud en dat je de zorg van alle 3 de kindjes helemaal alleen op je neemt.ik zou zeggen wanneer je niet tot ml kunt door dringen zou ik heel snel zodra de twins op school zijn de jongste gewoon meenemen en met je vriendin ergens heerlijk gaan lunchen.sterkte meis.
eerlijk? ik zou echt boos worden.. vind het ten eerste al belachelijk dat hij niet voor zijn kinderen kan zorgen. Want het zijn ook zijn kinderen! dus dan gaat hij maar wat beter zijn best doen voor de kinderen. ten tweede vind ik het egoïstisch van hem dat hij alleen maar aan zichzelf denk. wel zelf ontspanning mogen en iets voor zichzelf hebben. maar het jou niet gunnen.
als hij financieel niet aan jou wilt bijdragen en jij wel graag wilt gaan werken, moet je dat misschien gewoon gaan doen. het slaat natuurlijk nergens op dat de volledige kosten kinderopvang dan voor jou'n rekening zouden komen te vallen. die kosten moeten jullie uiteraard gewoon eerlijk verdelen. net zoals alle andere kosten en rekeningen. en met eerlijk verdelen bedoel ik dan ook echt eerlijk verdelen. dus niet 50/50%. maar wel verdelen naar inkomsten. de gene die het meeste verdiend betaald uiteraard ook het meeste.
veder zie ik dat je baby nu 5 maanden is. je mag langzaamaan gaan beginnen met bijvoeding geven. hierdoor word de kosten voor de flesvoeding in de aankomende maanden ook langzaamaan afgebouwd.
Dat laatste is zeker waar, ik geef al bijvoeding en merk wel dat ik veel langer toekom met een potje. Hij wil ook kleinere flesjes (begrijpelijk, die flesjes zijn echt niet lekker en als je dan iets anders mag eten, eet je daar meer van en minder flesje)
Hij is idd heel egoïstisch, geen excuus maar dat heeft hij van zijn vader. Mijn schoonmoeder mocht ook niks kopen of doen zonder toestemming, en moest zorgen dat het huis elke dag helemaal schoon was... en het lijkt hier nu dezelfde kant op te gaan...
je stelt je zeker niet aan hoor, wat betreft zorg voor de kinderen komt dat hier ook het meeste op mij neer, maar goed als ik mijn man iets vraag om te doen dan doet hij dat zeker wel. dus het is meer mijn keuze geweest. in jou geval zou ik gek worden, waarom mag jij niks kopen?? hij mag dan wel werken maar dat betekend niet dat jij niks kan kopen voor je zelf. mijn man en ik hebben ook beide ons eigen geld, maar we doen er toch samen mee. als ik iets nodig heb dan hoef ik maar te roepen en hij haalt het en andersom ook. mijn man doet een hoop met auto's en modelautos ook en auto's kopen en verkopen etc, dat zijn soms grote koste. in 1 x, maar dat zal hij nooit zonder overleg doen, ook niet als het alleen van zijn. geld gehaald kan worden. ik zou blijven praten of desnoods met zijn. moeder gaan praten? wat vind zijn moeder er van dat hij zegt dat zij niet voor se kinderen kan zorgen ? kan zij dat ook echt niet? vraag anders jou moeder een keer te logeren, zodat ze in jou huis kan oppassen en jij iets kan doen voor jezelf
Mag ik het zeggen.? Wat een eikel.. En als je gaat werken werk je echt niet alleen voor het kdv hoor, heb je dat weleens uitgerekend? Zeker niet als die andere twee naar school gaan.. Zou toch maar eens het kostenplaatje uitzoeken.. En je vent een schop onder zijn reet geven, ik hoop dat je een ommekeer kan maken bij hem!
Jullie weten wat er in en uit gaat. En er blijft een bedrag over, dat gaat door twee want jij werkt minstens zo hard of harder als dat hij doet. Hij mag daarvoor vissen en jij mag daarmee doen wat je wilt. Bijvoorbeeld sparen (dan heeft hij weer mazzel) of 10 winterjassen kopen. Als hij dit niet zo ziet kun je misschien relatietherapie zoeken maar ik zou als ik jou was dit niet accepteren, ik vind deze situatie eigenlijk echt schokkend. In NL krijg je opvangkosten dacht ik grotendeels terug zeker met weinig inkomen, weet je zeker dat werken niet loont? Maar hij moet ook gewoon kunnen letten op de kinderen! Desnoods als ze hun middag slaap hebben. Hij is zo door en door verwent je gaat er echt een kluif aan hebben maar dit kan toch niet? Dan leert hij maar! Kan niet is zo makkelijk gezegd maar elke idioot kan toch wel een luier verschonen! Hij moet nog heel wat leren, maar het zal toch moeten vind ik
Nee, je stelt je absoluut niet aan! Het is tijd dat iemand hem duidelijk maakt dat hij verantwoordelijken heeft richting de kinderen en jou. Ik lees vaker zulk soort posts van vrouwen, en wat mij opvalt is dat de vrouwen het gedrag van hun man vaak (noodgedwongen) accepteren en vergoeilijken. En daarmee ook meteen hun man vrij spel geven om door te gaan met dit ongewenste gedrag. Eerst eens goed samen praten, maar als dat niet werkt, dan maar laten voelen. Stel maar eens een (redelijke) consequentie aan zijn gedrag en voer die dan ook daadwerkelijk uit. Laat maar zien dat er niet met je te sollen valt! Buigt hij mee, dan is dat fijn. Buigt hij keer op keer niet mee, dan is er flink werk aan de winkel, bijvoorbeeld relatietherapie. Sterkte! O ja... als hij het echt niet alleen redt met de kinderen, wat kan natuurlijk... dan kan hulp van een opvoedbegeleider misschien iets zijn.
Allemaal erg vervelend en tijd dat je in actie komt. Ga een baan zoeken. Je zal er vast wel iets van over houden. Ik zou niet zo afhankelijk willen zijn van mijn man. Als hij het niet wil doen, doe je het toch lekker zelf. Vraag je schoonmoeder 2 uurtjes op te passen. Dan kijken ze maar tv. Geeft toch niks??
Mijn advies is ook:ga een baan zoeken! Als de tweeling naar school gaat heb je daar in ieder geval niet zoveel opvangkosten voor,meer de baby. Maar als je moeder/schoonmoeder ook willen oppassen,kan het ook schelen. Je krijgt daarvoor terug:meer onafhankelijkheid (zowel economish als voor de kids. Klinkt vreemd maar soms is het fijn om wat uren tussen andere mensen te zitten en wat "rust hebben". Niet dat werk per se rust geeft,maar voor kinderen zorgen is erg vermoeiend). Ke zult denk ik.vanzelf ook automatisch sterker in je schoenen staan
Maar je zegt het zelf al verkeerd hieronder... ‘hij kent ZIJN maandelijkse inkomsten en uitgaven’. Het zijn JULLIE uitgaven. Jullie hebben een gezin. Kom op meid laat je niet aan de kant zetten door hem. Wie ben jij in zijn ogen? De vrouw die zijn hotel runt? Waar hij binnen kan stappen en alles wordt voor hem geregeld?
Ik zou een heel duidelijke eis stellen als ik In jou schoenen stond. Óf ik zou gaan werken en daarmee eigen uitgaves gaan doen (kleding, uitjes, ontspanning noem Maar op) met het gevolg dat hij er alleen voor 3 kinderen staat op de momenten dat je werkt, savonds een paar uur ofzo. Óf het geld wat er nu is wordt evenredig verdeelt tussen jullie. Hij 20 euro uitgeven aan vissen, jij ook 20 euro. En maak hem duidelijk dat je het meent. Ook al doe je dat bijvoorbeeld niet. En om het kracht bij te zetten laat je hewoon een sollicitatiebrief slingeren die je zogenaamd hebt opgestuurd. Met het idee alleen al voor 3 kinderen te zorgen krijgt hij het vast heet onder z’n voeten.
Ik kan er gewoon niet bij, jullie zijn een team. Of horen een team te zijn (en nee dat zijn wij ook niet altijd maar de basis moet gewoon goed zijn). Het loont dus blijkbaar niet ivm de kdv kosten om te Gaan werken dus leven JULLIE van zijn loon. Dat ziet hij blijkbaar niet zo dus hoog tijd dat er iets veranderd.
Geld zorgt voor de meeste ruzies binnen een relatie. Ik heb al menig relatie er door zien vallen. Maar je stelt je absoluut niet aan. Als je het krap heb is er geen geld voor hobby's. Wat egoïstisch dan om dat toch te doen en jij moet letterlijk en figuurlijk maar in de kou staan. En niet voor je kinderen kunnen zorgen. Ze zijn van hem dus hij doet het maar.
Wij hebben het ook krap maar wanneer we wat over hebben zegt mijn man juist dat ik wat voor mezelf moet doen. Dit geld kan je gewoon nu niet missen.
Als je rekent dat hij soms zegt, “er is geen geld voor warme maaltijd, doe maar soep met brood voor hun” terwijl hij dat weekend gaat vissen... En gaat lenen (met leugens) voor zijn hobby, terwijl zijn moeder het echt niet kan missen... (zie hieronder ergens)
Maar hij luistert nergens naar, hoe breng ik dat toch aan zijn verstand als hij gewoon niet wil luisteren, of er steeds laaiende ruzie van komt???
Ohh en Wb die voeding. Wat drinkt hij? Misschien zijn er hier nog moeders die nog wat hebben staan. Wij hadden zelf bijvoorbeeld heel wat pakken nitramigen en Neocate ober en die heb ik op vergoeding van de verzendkosten kosteloos naar iemand opgestuurd. Misschien een oproepje doen?
Er zijn hier zat moeders. En vast ook moeders die nog wat hebben staan Wij hadden bijvoorbeeld nog 4 potten toen we bij onze dochter stopten met de flessen. Dat gooi je dan niet zomaar weg natuurlijk.
Ik snap heel goed dat je daar mee zit en jou man zou zich in zijn handen moeten knijpen. Mijn mening; je bent veel te lief en veel te goed voor hem. Jullie hebben sámen 3 kinderen en natuurlijk komt het meeste op jou schouders aangezien je niet werkt maar van sommige dingen gaan mijn nekharen echt overeind staan...
Hoelaat gaat hij de deur uit smorgens? Als hij nog thuis is als jij terug komt van de kinderen naar school brengen kan hij dus prima op de baby ‘passen’. Dat zou geen vraag vanuit jou moeten zijn maar een logisch gevolg van de situatie. Het is super onhandig de baby mee te nemen em ik zou er dan ook op staan dat je het niet doet.
Slapen met oordoppen in? Komt op mij over als dat hij zich bewust afsluit van zijn verantwoordelijkheden en kort gezegd jou laat zitten met de ‘ellende’.
Wb die jas; die heb je nodig en gaat naar mijn idee vóór zijn viswedstrijden. Kort gezegd betekent het dat hij liever z’n geld uitgeeft aan vissen en alcohol (zoals ik begrijp) terwijl hij weet dat jij geen warme jas hebt.
Het komt op mij over dat hij alles bepaald en jij bij alles toestemming aan hem moet vragen. Dat is geen gelijkwaardige relatie en daar mag je best wat harder aan trekken. Zet op de kalender dat jii volgend weekend een avondje weg gaat. Of zoek een baan voor 2 avonden in de week als je man thuis is. Kost geen opvang als je mam thuis is, geeft hem een schop onder z’n kont én brengt wat geld in het laatje.
En Wb de gelijkwaardigheid. Je klinkt Wb de financiën goed voorbereid en weet zo te lezen precies wat wel en niet kan. Je kan het bedrag wat over is iedere maand na de vaste lasten en de boodschappen en een stukje sparen verdelen in zakgeld. Is er 100 euro over dan heeft ieder dus 50 euro zakgeld. En als hij daarvan wil vissen gaat hij vissen. En als jij een drankje wil doen met een vriendin kan dat dus ook. Zal hij vast niet 123 mee akkoord gaan maar jii bent er ook he!!
Daar zit dus het probleem... voor er kinderen waren, was ik akkoord met alles wat hij deed en wilde, ik heb zelfs een hele tijd mee gaan vissen om toch maar iets samen te doen, altijd maar ja ja ja. Maar nu er andere factoren (kinderen dus) meespelen, lukt dat gewoon niet meer... ik ben van nature een persoon die moeilijk ‘nee’ kan zeggen, en tolereer dus ook veel, maar ik heb ook grenzen, zeker naar de kinderen toe... maar als ik dat nu tegen hem zeg (na 16 jaar) begrijpt hij dat helemaal niet, en ben ík degene die veranderd is...
Hij oppert steeds dat ik zijn hobby niet mag afpakken, en eerlijk, dat wil ik ook niet, maar als er geen geld is daarvoor, snapt hij het gewoon niet dat ik zeg dat het even niet kan. Wat over is, is voor hem, want “hij heeft ervoor gewerkt” terwijl hij ook weet dat gaan werken voor mij geen extra geld oplevert... (hij heeft ook laten verstaan dat hij niet mee zal werken in het huishouden als ik zou gaan werken)
En het is maar goed dat jij veranderd bent na 16 jaar! Dat heet namelijk volwassen worden. Dat zou hij ook moeten doen... Zie die opmerking van hem maar als een compliment
Ik snap wat je zegt maar je cijfert jezelf nu helemaal weg. En moet je dat dan blijven doen omdat je dat al 16 jaar doet? Hij zal toch ook snappen dat er dingen veranderd zijn nu jullie kinderen hebben. Die ook zullen opgroeien met een verkeerd voorbeeld van een relatie.
En wat over is is voor hem.. vind ik persoonlijk erg krom. Jij werkt je net zo goed uit de naad en met 3 zulke Jonge kinderen incl nachten denk ik Dat jij het vele malen zwaarder hebt als hem. Zeker omdat je niets voor jezelf hebt. Ga je überhaupt ooit alleen de deur uit? En wat nou als je 2 avonden in de week 1.5 uur gaat hardlopen. Bij wijze van. Laat hij de boel dan ook de boel tot je terug bent?
En waarom zou gaan werken -als je het dan hebt over zijn redenatie wat over is is voor hem want hij heeft ervoor gewerkt- dan geen extra geld voor jou opleveren? Dan heb jij er toch met zo goed voor gewerkt?
Hij vindt dat er niets veranderd is voor zijn hobby... En hardlopen (of trainen of wat dan ook)? Ik moet volgens hem dringend afvallen (oké, ik ben te zwaar) maar krijg geen tijd voor sportschool, hij vindt het dieet dat ik eerder ooit gevolgd heb (ik ben ex-anorexia patiënt, nu zwaarlijvig omwille van tweelingen zwangerschap en nog een zwangerschap kort na elkaar) ideaal, moet ik niet uit huis en val ik toch af. Maar ik wil voorbeeld zijn voor mijn kids dus eet ik mee, en in win niet hervallen.
En werken, jah, als dat het struikelblok is voor hem zodat ik zelf ook iets krijg, ben ik zeker bereid toe. Ik wilde eigenlijk thuisblijven tot de kids ook van huis gingen (dus naar school, voor de twins binnen 3 dagen, voor Baby R binnen 2 jaar), maar als dat de doorslag zou geven wil ik wel gaan werken! Alleen... wil hij niet meehelpen in het huishouden... niet nu (vind ik logisch, ik ben thuis), en niet als ik zou werken
Omg dat is echt wel heel erg hoor... je moet maar stoppen met eten om af te vallen? Serieus? Terwijl je anorexia hebt gehad.... heeft hij zich daar überhaupt in verdiept? Heb echt met je te doen. Wat een vent 😧
Je stelt je niet aan en hij moet eens gaan nadenken over wat een relatie is, wat vaderschap inhoudt (dat is echt iets anders dan geld binnenbrengen). Jullie zijn samen verantwoordelijk voor het gezin. En ik vraag me af, als hij dat niet gaat begrijpen, of je niet zélf een spaarpotje kan aanleggen, ongemerkt.... Gewoon een paar euro per week, voor onvoorziene uitgaven... Dan ziet hij dat er niet belachelijk veel overblijft om van te vissen... Maar goed, dat is een soort noodgreep...
Jah die nood spaarpot helpen mijn ouders bij (hij kent zijn maandelijkse inkomsten en uitgaven, en houdt écht geen rekening met onvoorziene omstandigheden, mijn ouders hebben genoeg en willen helpen, maar alleen als hij het niet weet ofwel met een aankoop, niet gewoon geld omdat ze weten dat hij het anders gewoon voor zichzelf uitgeeft...) Hij weet perfect wat hij binnenbrengt en wat de uitgaven zijn, maar houdt er geen rekening mee. Ik ga hem nog even verder zwart maken, sorry, het moet écht van me af... 2 maand geleden kwamen we net rond (door laatste vereffening van onze verbouwing) Hij ging lenen van zijn moeder om te gaan vissen. Komt dat tussen haar en mij diezelfde week ter sprake, had hij gezegd dat we het nodig hadden voor eten voor de kids, zij had zichzelf in het rood gezet op de bank (we weten allemaal heel goed dat zij ook moeilijk rond komt door de kosten voor de zorg van haar man en diens begrafenis!!!) Hoe erg is dat? Dat hij gaat vragen aan iemand die het geld zelf nodig heeft, om voor zijn hobby te betalen terwijl hij weet dat ze het niet kan missen, en dan nog een vals excuus opgeeft?!?!?!
Mijn ouders is een andere zaak, die hebben genoeg en zouden ons graag helpen voor een spaarpot voor onvoorzien omstandigheden, maar dat mag hij echt niet weten. Als we grote uitgaven hebben (stapelbed voor de twins, tuinhuis, zulke dingen) betalen zij dat allemaal, maar nooit een geldbedrag, ze kennen mijn man, hij geeft het allemaal gewoon uit...
Ik heb een programma op de computer, die perfect schetst wat zijn inkomsten en uitgaven zijn, maar hij vindt het bullshit (sorry voor mijn woordkeuze), wilt het gewoon niet zien...
En over vaderschap, begrijp het niet verkeerd, als hij er is is hij geweldig voor de kids! Maar verzorging is alleen voor mij (wassen, tanden poetsen, kleden, bad, nachten, potjestraining, naar school brengen want dat is te vroeg voor hem) Eten met hen en spelen doet hij genoeg... En hij denkt dat dat volstaat.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (48) Verversen