Ik weet niet zo goed waar ik dit moet plaatsen. Momenteel ben ik bijna 31 weken zwanger en sinds mijn zwangerschap is mijn relatie met mijn moeder veranderd. We waren eerst best close echter was dat iets van de laatste tijd. Vroeger hebben we altijd een slechte relatie gehad omdat zij mij en mijn broer een onjuiste jeugd heeft bezorgd.Zelfde geval met mijn vader maar die spreek ik minder. Nu is het dus zo nu ik zelf zwanger ben, en zij heel hysterisch reageert, dat ik geen behoefte heb aan haar. Zij wilde in het begin alles gaan kopen en doen etc terwijl wij zelf nog aan het wachten waren op een geslachtsbepalende echo zodat we zelf kleertjes etc konden halen. Maar ze bleef maar met dingen komen. Wij hebben toen aangeven hiermee te stoppen echter bleef ze door gaan. Tot op het moment dat ik telkens zei ik hoef je spullen niet klaar. Nu is het ook zo dat ze elke dag telkens dezelfde appjes stuurt smorgens vroeg "Goedemorgen hoe is het" en dan tussendoor ergens nog "Wat een weer he " en dan nog een beetje later "Zo ik ben klaar met schoonmaken hehe pff ben kapot". Zij werkt niet want ze is afgekeurd en ik vind dit vreselijk irritant. Ik heb haar nu al 3! keer aangeven luister, ik heb geen zin telkens in die appjes, en ik ga ook niet elke dag appen en als er wat is hoor je het vanzelf wel. Nu is het zo dat ze alsnog de hele tijd door blijft gaan, ze stuurt ELKE dag wel iets, ze heeft ook telkens wel iets, nu heeft ze weer zogenaamd niersteen, daarvoor had ze het aan het hart, daarvoor had ze het aan de maag, daarvoor aan de darmen blablabla. Wat is nu het beste wat ik kan doen? Ben helemaal radeloos...... Als ik haar appjes negeer voel ik mij er vreselijk rot en opgejaagd bij en als ze geen antwoord krijgt gaat ze wel wat anders verzinnen om weer te sturen.Vaak stuurt ze dan naar een tijdje "Toch of hallo" Als ik bij haar ben of zij hier ( zij nodigt zichzelf telkens uit) dan gaat ze ook van die steken onder water geven van "Ja, ik had je geappt want ik stond bij de kruidvat want ik had iets gezien wat je nodig had maar ja je reageerde weer niet". Help me AUB.
Wat betreft de moeilijke jeugd, Mijn moeder was alcoholiste en heeft mij en mijn broer verwaarloosd, na de scheiding is zij elk weekend gaan stappen liet ons dan alleen thuis ( 11 jaar oud) ook waren er altijd vreemde mannen in huis en dat gaf een onveilig gevoel. Ze is meerdere keren in elkaar geslagen en wij werden ook bedreigd. We zijn op het laatst door de politie uit huis geplaatst waarna er een getouwtrek met mijn vader en mijn moeder ontstond. Nu dat er een baby komt heb ik zoiets van ja, ik wil niet dat je mijn kind ook onjuist gaat behandelen. En ze geven aan dat ze door de baby extra aandacht te geven het verwaarlozen goed willen maken wat qua mijn betreft niet mogelijk is en ik totale onzin vind. ( zodat jullie snappen dat het niet alleen enthousiasme is )
Dank jullie wel allemaal, hier kan ik wat mee! Heb inmiddels nogmaals aangegeven dat ik niet elke dag wil appen etc en ze werd weer eens kwaad en kwam gelijk weer met " nou zeg ik vraag wel helemaal niks meer" daarnet stuurt ze doodleuk weer een berichtje net of er niets is gebeurd en ik niet heb aangegeven dat ik daar geen behoefte aan heb. Dus het gaat nu op negeer stand! Dank jullie allemaal
Aan jezelf denken! En aan de kleine wonder in je buik! Ik weet dat het moeilijk (kan zijn) is. Stress is het laatste wat je nu kan gebruiken :)
Ook al bedoeld ze het goed. En wil ze van alles goed maken :) je geeft aan dat je het haar ook vaak duidelijk heb gemaakt dat het zo niet gaat. Ma het is jou kindje .. ik zou (proberen) tijdelijk afstand te nemen.. dit doet de relatie met je moeder ook niet goed
Ik denk dat hoe je relatie is geweest met je moeder ook mede bepaald hoe je hier tegen aan kijkt. Ik zou enorm blij zijn met spullen van me ouders en schoonouders. Naja ik ben er enorm blij mee als ze er mee aan komen. Verder heb ik ook elke dag contact met me moeder en vind dat juist erg fijn! Ook als we elkaar net gesproken hebben kan ik rustig nog 1 uur met haar aan de telefoon hangen. Maar goed waarschijnlijk komt dat verschil omdat ik wel altijd een goede band heb gehad en jij anders tegen je moeder aan kijkt. Misschien is gewoon aan haar vragen waarom ze dit doet? Eventueel ook vragen of ze het doet om het gedrag van vroeger goed te maken? Sterkte! Hopelijk laat je moeder je meer met rust snel!
oh mijn moeder heeft vroeger ook de nodige fouten gemaakt, ik werd altijd ergens gedumpt toen ik jong was en daarna werd ik in te huizen en internaten geplaatst. ik heb vorige week de stekker eruit getrokken en gezegd dat ik er helemaal klaar mee ben. ze trekt mijn oudste heel erg voor en op een manier dat het voor de 2 jongere niet leuk meer id, op hun loopt ze altijd maar te zeiken. ik doe nooit iets goed in haar ogen en alleen haar wil is wet. als ik iets niet op haar manier doe dan is ze beledigd en krijg ik een hele preek over vroeger , ben e4 na 34 jaar wel is klaar mee. ik kan nog beter een gesprek met mijn 4 jarige voeren dan met haar. wij hebben echt een mega ruzie gehad vorige week en ik ben echt keihard geweest heb er volgens mij 34 jaar frustratie uit gegooid, maar goed ik vind het heerlijk rustig zo, ik kan haar er echt niet bij hebben nu ik zwanger ben.
Waarschijnlijk is ze heel onzeker en probeert iets goed te maken met jou en je kindje. DIt heb je misschien al gedaan, maar het zou kunnen helpen om een gesprek met haar te hebben in de trant van: ik weet dat ons verleden niet ideaal was, maar laten we het achter ons laten. Ik hou evengoed heel veel van je en ik ben ervan overtuigd dat je het nu goed wil doen voor je kleinkind. Maar tot een paar maanden geleden (voor de zwangerschap) appte/belde/zag je me ook niet elke dag, en ik heb het ook niet nodig je elke dag te zien om te weten dat je van me houdt. Laten we afspreken 2x per wek te bellen en bij te praten. En ik kom ook regelmatig bij de Kruidvat, en ik vind het ook leuk om zelf spulletjes voor mijn baby te kopen. Dus als je af en toe iets koopt, zeg 1x per 2-3 weken, is het ok, maar kan je mij het vertrouwen geven om ook zelf te bepalen wat ik voor mijn kindje wil kopen. (dit alles op lichzalvende toon, dat snap je wel ) Mijn moeder werd ook eerst verstikkend en later kon ik niets goed doen in de opvoeding. En door een aantal gesprekken die vooral rust moesten uitstralen, is het nu een heel stuk beter (mijn oudste is wel al 5!)
Wat vervelend voor je zeg! Zelfs ik krijg het benauwd na het lezen van je berichtje en dan ben ik het nog niet eens zelf!! :-) Kan je haar misschien blokkeren op whatsapp? Want al die berichtjes is echt irritant! Mijn moeder stuurt ook weleens berichtjes op tijden dat het niet uitkomt en dan zo van "hoe is het?" en dan heb ik echt geen zin om een heel verhaal te typen en soms klik ik het berichtje dan de volgende dag pas aan. Maar in jouw geval zou ik haar blokkeren op whatsapp en misschien 1x per week (op vrijdag of zo) de-blokkeren en misschien 1x per week antwoorden (kort) ? Maar het is lastig!! Je moet voet bij stuk houden in ieder geval en goed je grenzen aangeven!! Mijn moeder wilde eerst elke dag bellen en daar heb ik ook iets van gezegd, en ook dat ze niet zomaar onverwacht langs mag komen maar eerst bellen om een datum af te spreken
Dit is zo herkebaar... vroeger waren me beiden ouders alcholisten dus ja weet hoe je voelt...... werdt ook niet gewaardeerdt. Soms behandelt me ma nog als een klein kind 😧... bij me eerste ook hysteries.... en alles kopen enzo en indd elke dag bellen.. zelfs toen ze wist dat ik aan het bevallen was om de 5 min bellen van en? Op gegeven moment ma ben het zat! Stop met bellen opgegeven moment niet meer opgenomen als ik zag dat ze belde... toen me zoontje er werd geboren idemdito... toen me zoon 1 maand oud was. Was ik het zo spuug zat en man lief ook van haar gedrag en het vele drinken.. en roken waar ik en me kids bij waren dat ik voor 1.5 jaar het contact heb verbroken. Was moeilijk i know maar na 1.5 jaar belde ze weer toxh gesprek aan gegaan.. en wat bleek ze waren gestopt met drinken.. en alles uit kunnen praten we zitten nu op een normale manier... enkeld dat ze altijd wat heeft is er indd nog... en dat ze altijd van het ergste uit gaat.... en dan blijk het mee te vallen..... zo herkenbaar!!! Moeilijk he!
De vader van een vriendin van mij had een burn-out in haar tienertijd. Daarin was hij heel agressief naar haar toe. Later hielp hij haar veel als ze moest verhuizen van een eveneens agressief vriendje. Daar kon ze toen niet dankbaar voor zijn. Ze vond het heus goed bedoeld, maar ze had nog teveel oud zeer om haar vader op die manier toe te laten. Ook het gevoel van: leuk dat je dit doet, maar dit maakt het echt niet goed hoor.
Zij hebben heel vaak en diep met elkaar gepraat, waarin haar vader echt inzag wat hij haar had aan gedaan, heel veel spijt had en ook zei dat hij het zo erg vond dat hij haar had geleerd dat het oké was als mannen haar slecht behandelen. Bij haar hielp het toen ze zag hoe haar vader met haar kind om ging, om te zien dat hij echt verandert is. Pas toen kon ze hem echt weer toelaten, vertrouwen en dankbaar zijn
Uit jouw verhaal proef ik ook veel oud zeer. En ik weet niet of ik het goed heb, maar het lijkt alsof je moeder niet beseft of in ieder geval niet laat merken dat ze weet wat ze je aan heeft gedaan. Het begint met respect voor jouw grenzen. Die had ze vroeger zo te lezen niet, maar dat lijkt ze nu nog niet te hebben. Natuurlijk is het fijn dat zij er aan toe is om een andere weg in te slaan. Maar jij moet dat ook zijn. En ik denk dat daar nog heel wat diepgaande, moeilijke gesprekken aan vooraf gaan. Mijns inziens moet zij je vertrouwen terugwinnen, hoe vervelend zij (of andere mensen) dat ook vinden, anders kun je niet samen verder
Volgens mij beseft de moeder het juist heel goed, en wil ze nu 2 dingen. Ten eerste probeert ze wat goed te maken door haar kleinkind overmatig veel te geven, ten tweede zoekt ze troost en vergeving in de aandacht die ze zoekt.
Ze heeft alleen niet door hoe vervelend ze is en.dat men in elk geval nu niet op haar zit te wachten.
Ik snap je frustratie. Vreselijk! Ik heb dit niet met mijn moeder maar met mijn nichtje O. Ik reageer niet meer op berichten van O. op whatsapp en niet meer op Messenger, omdat ik al een paar keer heb aangegeven niet/nauwelijk met social media bezig te zijn. Mijn telefoon is een zakelijke telefoon en ik app alleen het noodzakelijke. Als ik niet reageer wordt hier alles op Facebook gegooid en dan in een normaal bericht (dus staat bij iedereen op de tijdlijn). Vreselijk vind ik het. Het gaat zelfs zo ver dat O. vrienden is geworden met vriendinnen en er dus regelmatig bij vriendinnen een reactie wordt geplaatst. Dit zijn vreemden voor O. Ik negeer het nu. Ik antwoord niet, ik stuur niks en heb iedereen in mijn omgeving geïnstrueerd dat ze O. niet moeten antwoorden. Als ik O. een keer zie op verjaardagen zeg ik ook gewoon heel bot tegen haar; "joh ik heb helemaal geen zin om jou te beantwoorden. Ik heb het druk zat met mijn eigen leven. Jij tagt mij in stomme filmpjes en stuurt "lollige" foto's, ik vind dat eigenlijk helemaal niet leuk. Van mij part hoef je ze niet meer te sturen, want ik kijk er toch niet naar." toch blijft ze doorgaan, whatever; let it goooooo
Ohhhh vreselijk. Daarom heb ik mijn facebook ook verwijderd al mijn foto's, reacties, likes, alles wat ik volgde ze ging het allemaal leuk vinden. Ze ging mij overal in taggen in allerlei baby dingen ik werd er helemaal gestoord van. Enige vervelend wel is dat ik nu geen FB meer heb om contacten te onderhouden van bv mijn basisschool etc. Ik wilde laatst zelfs mijn telefoon weg doen maar mijn man zei joh doe is ff normaal hee dit gaat wel erg ver xD
Wat een lastige situatie. Wat ik hier lees is dat je moeder op alle mogelijke manieren aandacht wil van jou en wil laten merken dat ze betrokken is bij je zwangerschap en komst van je kindje. Dit komt deels vanuit "schuldgevoel" en anderzijds misschien ook uit enthousiasme, onzekerheid en willen laten merken dat ze het nu anders doet en er voor je willen zijn.....?
Mijn advies is dat je grenzen stelt maar vooral aangeeft wat je graag zal willen en van haar "verwacht". Zo kan ze haar betrokkenheid en enthousiasme tonen zonder dat ze over je grenzen heen gaat.
Ja en dat is het vreselijke wat ze doet.Ik heb aangegeven alles leuk en aardig, ben ook samen met haar gaan shoppen wat hieronder word aangegeven om te doen. Daarna blijft ze telkens opdringen en dingen kopen terwijl ik nogmaals heb aangegeven ze heeft nu genoeg kleding dus het is mooi geweest. Nu kwam ze vrijdag weer hier MET sokjes die ze gekocht had en ze had ook nog een jasje gezien die ze wilde kopen heb ik weer aangegeven kap daar nou eens mee. Het appen heb ik ook nu 3 keer aangeven van jemig ik vind dit niet prettig ik wil dat je ophoud, dan word ze kwaad. En vervolgens laat ze het er weer stiekem insluipen en gaat ze elke dag weer wat sturen of ze verzint wat ( ben momenteel op zoek naar een auto, dan stuurt ze dus allerhande auto's door). Ze houd telkens maar niet op. Ik heb mijn facebook al verwijderd omdat ze daar telkens van alles op ging zetten, en ook telkens alle berichten waar ik op reageerde of alle berichten die ik leuk vond ook leuk ging vinden etc. Ik wilde laatst mijn telefoon weg doen maar mijn man zegt ook dat is gewoon te belachelijk voor woorden.
ik begrijp je helemaal. Mijn moeder kan ook zo reageren. Hopeloos. Ik ben heel erg duidelijk geweest toen. Ik heb aangegeven dat ik bepaalde dingen niet meer wilde, dat dit voor mij niet prettig meer was en dat we een eigen gezin hadden met onze eigen dingen daarin. Heb daarin duidelijk grenzen gesteld naar mijn moeder en daarin moet je dan consequent blijven.
Zeg gewoon: mam stop met kleertjes kopen. dat wil ik zelf doen. Alles wat je vanaf nu voor mij koopt bewaar ik in een tas voor je en ga er niets mee doen. Toon begrip voor haar boosheid of oma gevoelens, maar vraag van haar hetzelfde naar jou toe. Daarnaast: dat je kunt begrijpen dat ze je regelmatig een app stuurt, maar dat je niet meer op alles gaat reageren, of 1 keer per dag in de avond. Geef aan dat je privacy wilt. Ook dat je begrijpt dat je moeder graag contact wil, maar dat je dit voor haar kunt bieden.
De ervaring heeft geleerd dat de steken onder water niet helemaal verdwijnen. Maar het is wel makkelijker voor mij geworden om ermee om te gaan. De opdringerigheid is sterk verminderd. Blijf duidelijk en eerlijk, word niet boos. Zoek grenzen wat bij jullie past. Het is soms even zoeken, maar het werkt wel.
Wat heerlijk dat er eindelijk iemand is die het snapt haha. Ik word er zo kriebelig van als zij dat doet. Ik heb toen aangeven dat ik het niet wilde, toen bleef ze door gaan. Toen heb ik het daarna nogmaals aangeven, en toen heb ik op een gegeven moment mijn mobiel kapot gegooid puur omdat ik er zo gestresst van werd, en toen zei ik luister mijn telefoon gaat nu uit dus ik zeg niks meer. Toen begon ze dus mijn man te appen. Daarna heb ik nogmaals aangeven van goh, nu ben ik er een beetje klaar mee ik heb geen zin in elke dag dat geapp en dat geklooi dat moet nu ophouden toen werd ze dus kwaad en toen is het eventjes gestopt en toen begon ze weer, om de dag te berichten, en nu dus al weer een tijdje elke dag. Hoe vaak moet ik het nou nog zeggen denk ik dan ik word er helemaal gek van. Ze wilde zelfs bij de bevalling zijn en ze wilde zelfs de navelstreng nog doorknippen ook nog....
Dat van die bevalling en navelstreng is gewoon ziek en zwaar grensoverschrijdend. Hele duidelijke grenzen aangeven, ze heeft blijkbaar echt een plaat voor haar hoofd of hersenschade door de alcohol... lijkt wel ontremd...
Jeetje ik zou hier juist blij mee zijn. Je moeder vind het blijkbaar erg leuk en spannend om oma te worden. Als zij spullen wilt kopen kan je misschien samen gaan zodat het je smaak is. Het scheelt weer geld. En dat ze zich met je bemoeit is toch lief. Mijn moeder is ook heel meelevend en vraagt ook hoe het gaat. Ik ben er alleen maar blij mee. Een kind kan nooit genoeg liefde krijgen.
geloof me deze vorm is echt niet leuk, een betrokken moeder kan zeke4 leuk zijn maar op deze manier word je gek gemaakt want je krijgt zelf geen keus meer, en als je e4 war van zegt dan ben je helemaal de Sjaak want dat heb jij alles fout gedaan en krijg je een hele preek over je verleden over je heen. met andere woorden het is dus nooit goed alleen moeders wil is wet.
Obsessief gedrag van je moeder is niet leuk. Zoals jij het omschrijft is het erg fijn. Nu we een aantal jaren verder zijn na de geboorte van mijn zoon heeft mijn moeder ook haar draai gevonden en is ze een trotse oma die regelmatig op haar kleinkind past en er ontzettend van geniet. Hij word nog steeds wel een beetje verwend, maar ik heb daar ook een middenweg in gevonden. Bij ons is het allemaal goed gekomen hoor!
Ik zou als ik jou was met haar in gesprek gaan en precies aangeven wat je voelt en wanneer. Ik zou mijn ma voor geen goud willen missen ook al is ze soms een beetje te betrokken. Ik ben ook altijd eerlijk naar haar, ook als ik even geen zin heb of moe ben.
Eerlijk? Op het eerste zich zou ik gewoon zeggen: genieten dat je mama zich zo betrokken voelt. Omgekeerd zou ik veel erger vinden. Als je zei dat het haar niet uitmaakte en niet kon schelen. Een kleinkind is een grote verandering, ook voor haar. Hier bracht het ook heel wat teweeg... Familiebanden veranderen en ik vind het magisch hoeveel mensen haar graag zien. Nu ik zelf een dochtertje heb, hoop ik des te meer dat ik later ook dicht bij haar mag staan als zij ooit moeder wordt. Dus ik laat het toe. Begrijpelijk dat je je af en toe ergert hoor, daar niet van, maar ik zou er geen groot drama van maken... Aan de andere kant: je schrijft dat je een moeilijke jeugd had door haar. Dus daar weet ik natuurlijk het fijne niet van. En dat kan de situatie natuurlijk in een ander licht plaatsen.
Wat betreft de moeilijke jeugd, Mijn moeder was alcoholiste en heeft mij en mijn broer verwaarloosd, na de scheiding is zij elk weekend gaan stappen liet ons dan alleen thuis ( 11 jaar oud) ook waren er altijd vreemde mannen in huis en dat gaf een onveilig gevoel. Ze is meerdere keren in elkaar geslagen en wij werden ook bedreigd. We zijn op het laatst door de politie uit huis geplaatst waarna er een getouwtrek met mijn vader en mijn moeder ontstond. Nu dat er een baby komt heb ik zoiets van ja, ik wil niet dat je mijn kind ook onjuist gaat behandelen. En ze geven aan dat ze door de baby extra aandacht te geven het verwaarlozen goed willen maken wat qua mijn betreft niet mogelijk is en ik totale onzin vind.
Als ik op je reactie mag inhaken; is het juist niet dat ze nu wil "goedmaken" wat ze toen fout heeft gedaan. Misschien loopt zij met een onwijs schuldgevoel rond en wil ze er nu alles aan doen dat haar kleinkind alles krijgt wat jullie hebben misgelopen. De manier waarop is dan wel heel erg irritant, maar misschien bedoelt ze het goed.
Ik snap dat ze evt een schuldgevoel zou hebben maar ik wil haar niet te dichtbij en zeker niet met dat obsessieve elke dag gedrag. Haar eigen moeder was net zo die kwam elke dag langs, belde elke dag meerdere keren etc. ik heb daar echt geen behoefte aan. En ze heeft zelf uitgesproken het "goed te willen maken"voor vroeger en dat maakt mij echt misselijk.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in off topic
reacties (25) Verversen