Op 17-02-17 ben ik met 41 weken bevallen van een prachtige dochter Elin! Ik zou die dag ook worden opgenomen in het ziekenhuis om in te leiden, maar de dag ervoor besloot ze gelukkig zelf dat het tijd was om geboren te worden.
Helaas is mijn bevalling zeker niet makkelijk geweest en hier heb ik best veel moeite mee. Op advies van de kraamverzorgster (die echt een fantastische steun en toeverlaat is geweest de afgelopen week!) probeer ik het van me af te schrijven.. Ik kon me geen betere plaats bedenken dan hier. Hoop echter niet dat ik anderen hier schrik mee aanjaag met mijn verhaal en hoop ook dat er maar weinig mama's zijn die zich herkennen in mijn verhaal.
Het komt er eigenlijk op neer dat het enige waar ik echt tegenop zag tijdens mijn bevalling, een lange uitputtende bevalling, is gebeurd; Woensdag op donderdagnacht begon alles met lichte weeën. Ik kon er nog een aantal uur doorheen slapen en dacht dat het wel weer vals alarm zou zijn. Na zes uur 's morgens werden de weeën toch sterker, maar nog onregelmatig. Toen ik rond elf uur toch de verloskundige wilde bellen, waren de weeën weg. Het bleef wel rommelen en rond drie uur 's middags begonnen de weeën terug te komen, maar bleven ze onregelmatig. Om negen uur 's avonds waren de weeën toch een stuk sterker en regelmatiger en is de verloskundige komen checken: 1 cm ontsluiting.. Na haar bezoek kwamen de weeën elke 2 a 3 minuten en werden ze heftiger, wat mij inmiddels al aardig begon uit te putten. Rond middernacht was de verloskundige er weer en kwam (voor mij) het teleurstellende nieuws: 1, net 2 cm ontsluiting.
Zo wilde ik de nacht thuis niet ingaan en ik ben naar het ziekenhuis gegaan voor pijnstilling en medicatie om te kunnen slapen. Deze gekregen rond 1 uur 's nachts en prompt braken drie minuten later mijn vliezen.. Toen kwam alles echt flink op gang; slapen was er echt niet bij en de weeen volgde zich in rap tempo achter elkaar op waardoor bijkomen niet echt mogelijk was. Om zes uur 's morgens bleek ik pas net 3 centimeter ontsluiting te hebben en toen liep bij mij de emmer echt over; ik kon niet meer! Gelukkig kreeg ik binnen een half uur een ruggenprik, welke erg meeviel. Dit is uiteindelijk werkelijk mijn redding geweest! Jammere was alleen dat de blaascatheter niet goed zat, doordat het hoofdje van de baby in de weg zat. Hierdoor heb ik vervolgens afwisselend drie uur lang weeën en blaaskrampen gehad. Gelukkig kwam rond negen uur een nieuwe arts-assistent en zij heeft gelijk opdracht gegeven een nieuwe catheter te plaatsen. Wat een verademing was dat zeg!
Toen ben ik ook aan de weeënopwekkers gelegd. Hiermee kreeg ik langzaam meer ontsluiting. De ruggenprik wist de pijn van de weeën gelukkig goed te onderdrukken en rond de middag had ik zeven cm ontsluiting, hoera! Alleen toen kreeg ik al persweeën..Deze heb ik 2,5 uur lang liggen wegpuffen. Ze kwamen elke 2 a 3 minuten en tussendoor was ik zo uitgeput dat ik een soort van sliep (tot verbazing van mijn man, de arts en de verpleegkundige). Die uren zijn echt in een bizarre waas voorbij gegaan! Dat gevoel herken je alleen als je het hebt meegemaakt.
Na een uur wegpuffen van die weeën wilde de ontsluiting niet vorderen en bleef het zeven cm. Ik kreeg nog een uur de tijd en mocht er dan niks veranderd zijn, dan werd het alsnog een keizersnede. Gelukkig na een uur toch negen cm en een half uur later eindelijk die 10 centimeter!
Ik mocht eindelijk beginnen met persen en toen na een kwartier, persweeën weg! Ruggenprik was al uitgezet omdat mijn weeën minder sterk werden, waardoor ik de weeën wel half herkende. Een half uur persen ging voorbij, maar nog weinig vooruitgang. Na nog een half uur was ik zó kapot dat ik echt niet meer wist wat er gaande was. De gynaecoloog werd erbij gehaald en na een knip werd er een vacuümpomp op Elin haar hoofdje geplaatst (wat verre van prettig was kan ik vertellen). Gelukkig heeft deze er maar 1 wee opgezeten en nadat haar hoofdje "om de bocht heen was" volgens de gynaecoloog, heb ik Elin toch met nog twee persweeën zelf ter wereld gebracht! Dat moment valt niet te omschrijven en alles om je heen verdwijnt naar de achtergrond!
Gelukkig maar, want het feest bleek nog niet voorbij helaas. De placenta wilde niet in één geheel geboren worden en doordat de navelstreng ter hoogte van de placenta was afgescheurd heb ik een flinke bloeding gehad. Er bleek na een echo nog een stukje van de placenta te zijn achtergebleven door het scheuren, welke na lokale verdoving, "met de hand" is verwijdert. Dit heb ik gelukkig niet bewust meegekregen, maar mijn man is van het hele bloedbad en de bevalling nog flink onder de indruk. Het enige wat mij is bijgebleven is een flink bloedbad en ineens een stuk meer mensen om mij heen. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen.
Mijn man heeft me er met de bevalling echt doorheen gesleept en ik ben ontzettend dankbaar en trots op hem! Als ik het wegpuffen kwijt was, pufde hij mee tot het weer goed ging en hij is de laatste 24 uur van de bevalling niet van mijn zijde geweest.
Ook voor de arts-assistent en de verpleegkundige niets dan lof die alles begeleidt hebben! Er is ontzettend goed naar mij geluisterd en voor mij gezorgd. Het was voor mij erg belangrijk dat ik wist waar ik aan toe was, en ondanks de roes waar ik inzat, hebben ze me steeds verteld wat er ging gebeuren.
Met mij gaat het langzaam iets beter, maar door de flinke bloedarmoede ben ik moe om niks. Kan mijn meisje eigenlijk niet eens de trap opdragen of in bad doen, want dat is al teveel. De artsen verwachten dat het minimaal nog een week of zes, en waarschijnlijk maanden kan duren voordat ik me weer energieker voel en dat vind ik nu nog het moeilijkste. Mijn bekkenklachten zijn helaas ook nog flink aanwezig, maargoed dat moet k eerst sowieso 6 tot 8 weken te tijd geven om te herstellen..
Inmiddels is Elin alweer tien dagen oud. De kwaamweek is voorbij gevlogen en onze kleine meid doet het erg goed. Zat zelfs na drie dagen alweer op haar geboortegewicht! Ze drinkt goed, slaapt hierna 3-4 uur en is ook regelmatig een tijdje wakker. Ze huilt gelukkig weinig en is over het algemeen snel tevreden met een knuffel!
Gefeliciteerd met jullie dochtertje Elin, fijn dat het met haar goed gaat. Wat een heftige bevalling en nasleep hebben jullie meegemaakt. Goed dat je dit van je afschrijft. Blijf hierover praten zodat jullie het uiteindelijk een plekje kunnen geven. Neem alle tijd die nodig is! Wees vooral trots op jezelf, je man en je kleine dame!
Wauw, wat een bevalling zeg. Je mag echt enorm trots zijn op jezelf dat je dit allemaal hebt gedaan. Ik ben iniedergeval wel trots op je, ondanks dat ik je niet ken. Hoop dat je je snel weer wat energieker gaat voelen. Geniet van je kleine en nog gefeliciteerd!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Bevalling
reacties (2) Verversen