13 april 2016 ben ik bevallen van mijn zoontje Roan. Zijn vader is gelukkig wel in beeld en komt 1 á 2 x per week langs. Hij heeft 2 dochters die ook hun broertje regelmatig zien en tevens zijn moeder die een echte oma is voor mijn zoon. Eigenlijk niks om over te klagen alleen voel ik me zooooo alleen. Ik woon al 20 jaar alleen en nooit dit gevoel gehad. Ik mis echt een partner die tegen 18:00 uur thuis komt en het even over kan nemen. Nu moet ik over drie weken weer werken en Roan gaat dan naar een Gastouder. Vreselijk zin om weer te werken en zo vreselijk schuldig dat ik mijn kind 4 dagen weg moet brengen....
Dit is even mijn verhaal. Weet niet goed hoe deze site werkt maar hoop dat er meer zijn die deze gevoelens hebben...voel mij er erg alleen in.

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Alleenstaande ouders


reacties (4)    Verversen


  • Claudd42

    Dank voor jullie reacties! Hoop dat het straks allemaal beter gaat als ik mij weer bevind in de maatschappij. De muren komen op mij af van dat thuis zitten.

  • Bloempies

    Je hoeft je helemaal niet schuldig te voelen dat je je zoontje straks 4 dagen per week weg brengt naar de gastouder.. Hier zelfde situatie bijna alleen 1x per week gaat mn zoontje naar zn vader toe voor een aantal uurtjes. en aangezien ik verder ook nog 30 uur per week werk en hem die dagen naar de gastouder breng. ik zie dit namelijk als "mama vrij" momentjes maar vooral om ook te praten als een volwassen iemand ipv alleen maar "babytaal" om het zo te zeggen haha plus dat ik dan natuurlijk als ik hem weer ophaal helemaal soort van opgeladen ben zodat ik hem weer alle aandacht kan geven! dus je hoeft je echt niet schuldig te voelen aangezien 24/7 voor een baby alleen moeten zorgen erg zwaar is en hier niet iedereen bij stil staat. plus dat je ook tijd voor jezelf verdiend! ookal ben je dan aan het werk ipv een leuk uitje..

  • MamaVanJaylin

    Ik ben ook alleen. En werk ook 3/4 dagen in de week. Ik woon wel nog bij mijn moeder, zo ben ik toch niet helemaal alleen en dat financiël toen ik onverwachts zwanger was even praktisch. Ik heb geen contact met haar vader. Heb nu sinds kort wel een nieuwe relatie. Ik snap je eenzame gevoel zeker , ik had dat ook. Het was mama zijn, werken en dochter van. De momentjes dat ik nu eenzaam op de bank zat ( oké mijn moeder wad wel thuis maar goed dat toch anders) zijn opgevuld.. het uit kijken naar die momentjes. Maar naast het schuldig voelen over me werk voel ik me daarin schuldig naar me dochter want die momenten vind ik dat zij mij moet delen op de 1 of andere manier. Maar dat is natuurlijk niet zo, zij heeft nu een "papa" en samen zorgen we voor haar. Oké ik iets meer maar das meer omdat ik er niet bij stil staan soms dat hij er ook is en dat ook even kan doen ( gewend het 10 maanden alleen te doen). Maar toen ik ging werken voelde ik me ook al schuldig maar toen ik weer andere contacten had werd dat ook al minder. Het praten over andere dingen dn luiers en flesjes en baby's... maar wennen nee dat zal het nooit..

  • Zuurstok

    Ik ken je verder niet. Maar ik denk dat je weinig keus heb. In de zin van moeten werken en je kindje wegbrengen. Weer gaan werken geeft ook contact met volwassenen. Ik hoop dat daarmee je eenzame gevoel minder wordt. Heel veel succes met het wennen aan het nieuwe ritme dat komt met weer gaan werken.

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50